Kim ne derse desin 10 kişiyle oynanmış bir Bate Borisov maçından sonra Trabzon'da ortaya konmuş futbol ve performans takdire şayandır. F.Bahçe bence tüm hatlarıyla çok iyi oynadı. Özellikle Emre'nin, Mehmet'in, Gönül'ün ne denli stratejik oyuncular olduğunu bir kez daha gördük. Oyun hızlı başladı ve belki de maçta yaşanabilecek en kritik pozisyon oluştu. Bekir'in vermiş olduğu hatalı geri pası Volkan ceza alanı dışına çıkarak kurtarmaya çalıştı. Top kısa düştü ve kaleye tamamlandı. Ve işte maçtaki dönüm noktası. Öyle bir pozisyon ki televizyonda ancak durdurup tekrar geriye alarak karar verebiliyoruz. Pozisyon bence gol değil. Çünkü uluslar arası oyun kurallarına göre bir topun gol olabilmesi için yüzde yüzünün çizgiyi terk etmesi lazım. Diğer bir deyimle kale çizgisi, topu bir çember olarak düşündüğümüzde tanjant olması gerekir ki gol olsun. Dün topun yüzde 80'i belki de 90'ı çizgiyi terk etti. Bir insan gözünün, bu kadar hızlı hareket eden bir objenin çizgiyi tamamen geçip geçmediğin görmesi mümkün değil. Ama yavaş çekimde top kafayla çıkarıldığında çizgiyi tamamen geçmediği, belki birkaç santimle temas ettiğini görüyoruz. İşte bu pozisyon sonrası top döndü ve Bamba'nın kendi kalesine attığı gol geldi. Bir defans oyuncusu eğer kulakları duyuyorsa bu golü kendi kalesine atmamalı. Onur çökmüş, top kucağına geliyor ve muhtemelen Bamba'ya bırak diye bağırıyor. Ama Bamba ayağını sokup kendi kalesine golü yapıyor. Bu gol ve ardından yine Bamba'dan sekip gol olan Cristian'ın golü de gelince maç bitiveriyordu. Kolay değil, böylesine derbilerde böyle kötü goller yemek hem oyuncuyu hem de seyirciyi oyundan düşürüveriyor. İkinci devre de F.Bahçe'nin kontrolünde oynandı. Cristian'ın harika pasına Gökhan'ın mükemmel vuruşu da gelince F.Bahçe kritik bir haftada iyi bir futbolla 3 puanı alıp İstanbul'a döndü. Bülent Yıldırım'ı kutluyorum. Birkaç hata yaptı ama kontrolü ve objektifliği hiç kaybetmedi.