Avrupa kupaları için beşincilik bir hedefse dünkü görüntüyü göz önüne getirdiğimizde Trabzonspor için hiç de kolay değil... Sorumluluktan yoksun, takım olma bilinci olmayan, arzu, coşku, mücadele gücünün yerinde yeller esen bir takım vardı sahada. İlk 40 dakikada iki oyuncunun sakatlanarak dışarı çıkmasından sonra bütün maç süresince oyuncu yerlerinin sıkça değiştirilmesi organizasyon değişikliğini de beraberinde getirdi. Trabzonspor'da bir şartlı refleks oluşmuş. Ayağına topu alan her oyuncu topu Burak'la buluşturmayı öncelikli hedef haline getirmiş. Bu anlayışın hem Burak'a hem de Trabzonspor takımına büyük zarar verdiği düşüncesindeyim. Bunun adı Burak Yılmaz sendromudur. İkinci yarıda Yusuf kendi vursa gol pozisyonu ama Burak'a verdi, ofsayt oldu.
Yusuf'tan başka vasatı aşan başka bir oyuncu yoktu. Savunmadan çıkarken yapılan pas hataları iki kenardan da geliştirilen ataklarda oluşan uyumsuzluk, orta alanda bir türlü organize olamama, öndeyse her şeyin Burak'a bağlandığı bir takım... İlk yarıda Sivaspor savunmasının çizgi halinde kaldığı iki pozisyonda önce Yusuf'la ve sonra Novak'la girilen gol pozisyonundan başka direkten dönen bir top var. İkinci yarıysa şuursuz bir baskı fakat gol pozisyonu açısından son derece yetersizdi. Hakan Arslan, Sivasspor adına attığı ilk golde orta sahanın merkezinde oynayan bir oyuncu olarak sürpriz bir çıkış yaptı ve doğru bir işe imza attı. Kaleye ne kadar gidersen o kadar sonuç alırsın. Hakan da ligde 5 gole ulaştı...
İkinci goldeyse sahanın Sivasspor adına en iyi oyuncularından biri olan Emre Kılınç'ın büyük bir payı var. Yalnız yenilen golde Trabzonspor savunma oyuncularının da bireysel anlamda hataları olduğu bir gerçek.