Almeida'nın yokluğu Beşiktaş için büyük dezavantajdı. 11'leri öğrendiğimde bana göre Beşiktaş'ın bir puan alması dahi mucizeye bağlıydı. Neden mi?
Savunmada sezon başından beri arızalar varken defans bloğunun sağında bugüne kadar 30 dakika görev yapmış Mehmet Akgün, solda ise arkadaşlarını tanımayan Gökhan Süzen vardı. Hilbert yapısına ters gelen ileri ucun sağındaydı. Holosko'nun yapısı da ileride son adam oynamaya uygun değil. Fernandes de fizik olarak hazır değildi. Bu sıkıntılara bir de çok erken gol eklenince G.Saray'ın riskli anlayışını da sınırlaması, Beşiktaş'ın umutlarını azalttı. Üstelik devre sonunda fark ikiye çıktı.
İkinci yarıda Aybaba, Hilbert'i gerçek yerine çekti. Mehmet Akgün'ü çıkardı ve devre başında fark bire indi. Yine de oyunun görüntüsü G.Saray'ın rahat kazanacağı yönündeydi. Melo'nun kırmızı kartıyla da, Beşiktaş'a kalan uzun sürede ciddi bir şans doğdu. Ama Fernandes'in katkı yapamayışı, yine oynamayan Mehmet Akyüz ve arkadaşlarını tanımayan Dentinho'nun girmesi, Aybaba'nın Holosko'yu gerçek yerine çekmeyi hiç düşünmeyişi sayısal fazlalığa rağmen, değil tek pozisyon rakibi zorlayacak atakları dahi getirmedi. Sonuçta da Beşiktaş için yenilgi kaçınılmaz oldu.

G.SARAY SAHADA SAVAŞTI
G.Saray cephesine gelince... Erken skor avantajı yakalamasına rağmen devre sonundaki şans golüne kadar pozisyon üretemeyişi ve ikinci yarı başında duran toplarda dikkat edilmesi gereken tek isim olan Sivok'a gol attırılması olumsuz taraflarıydı. Yine de 10 kişi kaldıktan sonra Sneijder ve Engin gibi hazır olmayan oyuncularla gösterdikleri büyük takım ruhu ve mücadeleyle rakiplerine pozisyon vermeyişleri, kendilerinin pozisyon bulmaları da artılarıydı.