Fenerbahçe müthiş bir seyirci gücünü arkasına alarak hırslı, tempolu, disiplinli bir futbol sergilediği çok önemli maçta daha fazlasını hak etmesine rağmen gol yemeden tek farklı bir galibiyetle rövanşa avantaj sağladı. İlk yarıda rakibi oynatmama prensibi beklenenin üstünde sahaya yansıdı. Tehlikeli santrfor Cardoza, Egemen-Yobo ikilisiyle tehlikesiz hale getirilirken alan daraltan, iyi yerleşimli alan savunması Benfica gibi ofansif bir takıma hiç hücum etme şansı tanımadı.
Ancak Fenerbahçe'nin hücum girişimlerinde her zamanki rahatsızlık gündeme geldi. Üç forvetin arasında kolektif bir bağlantı yok. Üçünün de kişisel adam eksiltme özellikleri olmadığı gibi orta saha oyuncularına da ofansif aksiyonlar için ortam hazırlayamıyorlar.
Bu yüzden ilk devre boyunca Fenerbahçe oyuna sürekli hükmetmesine rağmen hazırlanmış pozisyon bulamıyordu. Sow'un direkten dönen bir kafa şutu vardı. Devre sonunda kazanılan penaltıyı Cristian kullanamayınca soyunma odasına beraberlikle gidildi.

MAÇIN HAKKI BU DEĞİLDİ
İkinci yarıda da Fenerbahçe tempoyu daha da artırarak yoğun baskıyla başladı. Kalecinin arka arkaya iki uzak şutu kurtarmasının ardından Kuyt'ın direkten dönen bir vuruşu da geldi. En sonunda da beklenen gol duran top sonrasında oluştu. İlerleyen bölümde rakip katı savunmayı bıraktı. Ama burada da yine alışılmış ikinci rahatsızlık meydana geldi. Çünkü Fenerbahçe bu üç forvetle kontratak futbolunu oynayamıyor.
Büyük bir takım ruhu içinde yapılan mücadele, rakibe pozisyon vermeden biten bir doksan dakika, yine de önemli bir galibiyet var. Ama dünkü maçın hakkı en az iki farklı olmalıydı. Meireles'in sakatlanması bilhassa rövanş için büyük şanssızlık. Bekleneni veremeyenler Webo ve Sow'du. Diğer oyuncular görevlerini fazlasıyla yaptılar. Meireles ve Mehmet Topal en başarılı isimlerdi.