Trabzonspor'un birbirlerinin özelliklerini hiç tanımayan oyunculardan kurulu yeni takım tertibinin Fenerbahçe gibi saha içi düzeni oturmuş bir rakip önünde oyuna kısa sürelerde dahi hükmetmesi mümkün değildi. Ama yeri geldikçe vurguladığım gibi futbolda çareler tükenmez. İlk devre Fenerbahçe sürekli topa sahip olmasına, oyunu karşı alana yıkmasına rağmen hiç pozisyon bulamadı. Çünkü Trabzonspor takım halinde, topun arkasına geçip disiplinli ve iyi yerleşimli alan daraltan savunma uyguladı. Bu taktik anlayışta en önemli doğru da Caner ve Gökhan Gönül'ün kulvarlarının alınan tedbirlerle tamamen kapatılmasıydı. Fenerbahçe ilk devre boyunca sadece pas yaptı. İkinci yarıda da aynı görüntüde başladı. Ama oyunu tuttuğu için moral bulan Trabzonspor, bu devrede zaman zaman çok etkili kontrataklara çıktı. İki tane de net pozisyon buldu. Fenerbahçe'nin ise hazırlanmış bir tek pozisyonu yine bu devrede de yoktu. Akılda kalanlar Mehmet Topal'ın direkten dönen şutu ve Diego'nun direği sıyırıp auta giden vuruşuydu.

TRABZON POZİSYON VERMEDİ
Sonuçta Trabzonspor, teknik direktör Halilhodzic'in eldeki imkanlarla uygulattığı en doğru taktikle rakibine hiç hazırlanmış pozisyon vermeden puan aldı, iki de gol kaçırdı. Fenerbahçe ise iyi oynayamasa da zor bir deplasmandan bir puanla döndü. Benim Fenerbahçe ile ilgili geçen haftada köşemde de tekrarladığım gibi değişmeyen bir görüşüm var: "Eldeki forvetlerin tümü santrfor kimliğinde.
Kenarlarda adam eksilterek sıfıra inecek bir forvet tipi yok. Bu durumda geriyi iyi kapatan, bilhassa da Caner'le Gökhan Gönül'ün çıkışlarını kesen takımlar, Fenerbahçe'yi pozisyon sıkıntısına sokarlar." Dün geceki maç bu görüşümdeki haklılığımı açıkça gösterdi. Trabzonspor-Fenerbahçe maçındaki futbol tabii ki tatmin edici değildi ama hem saha içindeki centilmenlik hem de tribünlerden sahaya hiçbir müdahale olmayışı, beni en çok sevindiren olaylardı.

Saha içindeki centilmenlik beni en çok sevindiren olaydı.