Hayatta her şey aklıma gelirdi de, bir gün Bekir Bozdağ'ı sarılıp kucaklamak isteyeceğimi düşünemezdim.
Büyük bir keyifle, Kül Kedisi yazımı yazarken, karşımda duran ekranda Bozdağ'ı, köşede de "Canlı" yazısını görünce, yazımdan başımı kaldırıp "Ne diyor" diye baktım.
Türkiye'de temelleri çürüyen, vicdanları sızlatan, herkesi ama, herkesi inandırmaz yapan Adalet'i yerli yerine oturtmak üzere en büyük adımın Meclis tatile girmeden önce atılacağını açıklıyordu, Bozdağ..
Özel mahkemeler ve özel yasaların tümüyle kaldırılacağını, bundan böyle herkesin doğal yargıçları tarafından ve Türk Ceza Yasası hükümleri ile yargılanacağını söylüyordu.
İlk defa Barolar Birliği Başkanı Metin Feyzioğlu tarafından ileri sürülen, en pratik ve en hızlı yöntem uygulanacak, Özel Mahkemeleri kaldıran yasaya eklenen "Ama mevcut davalar bitene dek, Özel Mahkemeler devam eder" geçici maddesi de kaldırılacaktı.
Bu, özel mahkemelerde bugün devam eden yargılamaların hemen sona ereceği ve davaların, herkesin doğal mahkemesinde devam edeceği anlamına geliyordu.
Bu, Özel Mahkemelerde mahkûm edilenlere yeniden yargılama yolunun açılabilmesi anlamına geliyordu.
Bu, "Demokrasi"ye dönüş anlamına geliyordu.
Bu, "Adalet mülkün temelidir" ilkesinin gene yerli yerine oturması anlamına geliyordu.
Bu ülkede bir Adalet Bakanı'ndan bu kadar reformist bir laf duymayalı uzun, çok uzun yıllar olmuştu.
Sarılıp, kucaklamak istemez de ne yapardım?.