Özdemir Erdoğan'ı 1970'lerin başında tanıdım.. O zaman efsane olan İzmir Fuar Geceleri'ndeydik, Modern Folk Üçlüsü ve ben menecerleri..
Dünya romantiği Mogambo'da palmiyelerin ve yıldızların altında önce biz çalar, sonra tenha köşe masasında saatlerce Özdemir'i dinlemeye doyamazdık. Her dilden, her türden harika çalardı.
Popüler olamadı o aranjman günlerinde, o muhteşem yorumlarına rağmen.. Sonra bir Yunan şarkısını Türkçe söyleyince, tüm listelerin tepesine geçmişti.
Gerek besteci, gerek yorumcu olarak, bugün bu ülkenin en ünlü adamı olabilirdi.
Olamadı. Sebep kendisi.. Garip kafası ve bir türlü susmayan zehirli dili.
Seyircisine değil, kafasına göre çaldı.. Popüler olamayınca da olana kızdı. Şarkılarından çok zehirli dili ile haber olmaya başladı.
İşte son örnek..
Tutmuş genç sanatçı Aleyna Tilki'ye bulaşmış, ağabeylik yapacağına.. Neymiş onunla düet yapmazmış. Onunla düet yapan Selda Bağcan ki, devlerdendir, Erdoğan'a göre omurgasızlık etmişmiş..
Yuh sana Özdemir!. Gerçekten yuh sana..
O zehirli kafan yüzünden Özdemir Erdoğan'ı bu milletten kaçırdın.. Şimdi kendi hatanın kinini gençlere kusuyorsun..
Günlerdir dinliyor, okuyorum..
Allahtan medyamız "genç"in yanında.. Kıskanç ihtiyarın değil!.
Güzel yaşlan Özdemir.. Halka, halkın istediği konserler ver.. Alkışlar yüceltsin seni.. Mutlu ol.. Mutlu et..
Yapabilirsin Özdemir.. Güzel bir repertuvar.. Arada zehirli ve saatler süren konuşmaların olmayan, sadece sesinin ve sazının konuştuğu şarkılarla konserler..
Hadi Özdemir, senin "İkinci Bahar"ını yaşat bize, bu bahar!.