Yani Paris, Londra falan dese o kadar takmazdım! Ama, "Martta Bologna'ya hat açıyoruz" dediğinde atlamıştım THY'nin Basın Müşaviri Ali Genç'in üzerine. "Eğer beni o kızıl şehre, İtalya solunun merkezine davet etmez isen iki elim yakanda kalır bilesin" deyip epeyce de bir tedbirli davranmıştım! Çok şükür ki o tedbirim işe yaradı ve Ali Genç'in o müthiş vefası sayesinde Bologna'ya ayak bastım.
Bakın şu inanılmaz tesadüfe ki, basar basmaz da faşizme karşı verilen bir mücadele anının tam ortasında buldum kendimi...
Aslında ekibimizin niyeti, yaklaşık 2 saat 30 dakika süren yolculuğun ardından hemen konaklayacağımız Baglioni Oteli'ne yerleşip, ondan sonra da olağanüstü tarihi yapılara sahip kentte hızlıca bir tur gerçekleştirmekti. Ancak en az benim kadar arıza olan Taraf gazetesi yazarı Elif Çakır ile bendenizin adresi, kentin birbirinden muhteşem o tarihi binaları değil, bine yakın göçmenin, otelin yaklaşık 150 metre ötesindeki Piazza del Nettuno Meydanı'nda gerçekleştirdiği miting oldu.
Çocuklar gibi koşarak gittik yanlarına. Gördük ki, Faslısından, Cezayirlisine, Afrikalısından, Çinlisine binlerce göçmen, "Yaşadıkları İtalya'da kendilerine ikinci sınıf vatandaş muamelesi gösterilmesini" protesto ediyor.
Karıştık aralarına...
Onlardan biri gibi...
Tanıştık, konuştuk, dinledik.
Anladık ki İtalya'da yaşayan göçmenlerin sıkıntısı büyük. Hem de çok büyük. Mesela, 4 yıl evvel Brezilya'dan gelip Venedik'e yerleşen bir genç kıza, "Ne istiyorsunuz?" diye soruyorum. Tek cümle ile cevap veriyor:
"İtalyanlarla aynı haklara sahip olmak!"
Bir başkası, "Fas kökenliyim ama ben burada doğdum. Buna rağmen kabul görmüyorum. Gerek eğitim, gerek sağlık, gerekse istihdam konularında ayrımcılık yapıldığına inanıyorum. Bazı İtalyan işverenler beni kökenimden dolayı aşağılıyor. Benimle çalışmak istemiyor. Çünkü benden, rengimden, aksanımdan, kökenimden hoşlanmıyor" diyerek anlatıyor protestosunun nedenlerini.
7 göbek Venedikli olan bir İtalyan kadına, "Peki siz niye buradasınız?" diyorum.
"Çünkü onlar haklı! Hem de sonuna kadar!" deyip, ekliyor; "Biz buna niye 1. Manifesto dedik biliyor musunuz? Hükümet beklentilerimize cevap vermezse, bu manifestoların devamının muhakkak geleceğini işaret etmek için!"
Şaşırıyoruz tabii. O şaşkınlıkla, kaptırıyoruz Elif'le kendimizi protestocuların havasına... Her konuşmacıyı avucumuzun içi patlayıncaya kadar alkışlayıp, yumruğumuzu havaya kaldırıp, kâh, "Vira demokrasi" diye, kâh, "Stop rasizm!" diye haykırıyoruz!
Eylemin sonunda yorgun ama mutlu bir halde otele dönerken de birbirimize dönüp diyoruz ki: "Adam kalkmış Fas'tan, Tunus'tan gelmiş buralara, 'Ver haklarımı' diye bas bağırıyor İtalya'nın ortasında. Bizde ise 1000 yıldan fazladır Türkiye topraklarında yaşayan insanlara, 'Kes sesini kardeşim! Olanla yetin! Yetinmiyorsan da çek git!' deniliyor!"
