Uzun zamandır düşünüp duruyorum, "Anne olmak çalışmaya engel mi?" diye... Aslında olmadığını biliyorum, hatta tam tersi daha iyi bir anne olmak için çalışmak en sağlıklısı. Ne var ki Türkiye'de meseleye öyle bakılmıyor, iş yerleri bebek sahibi kadını çalıştırmak istemiyor. Çocuğu olan kadına 'yarım' gözüyle bakılıyor nedense... Zaten bu ülkede kadınlar hep ikinci plana atılmıyorlar mı? İş politika üretmeye gelince de "İş dünyasında ve sosyal hayatta daha çok kadın görmek istiyoruz, kadınlarımız ziyan oluyor..." türünden, söyleyenin bile inanmadığı cümleler kuruluyor. Oysa hemen her erkeğin gönlünden geçen aynı: Kadın doğurduktan sonra evine ve çocuğuna baksın, mümkünse de hayata fazla karışmasın!
MUTSUZ BİR KADININ ÇOCUĞUNA YARARI DOKUNMAZ
Anne olduktan sonra işinden çıkarılan ya da ayrılmak zorunda bırakılan birçok kadınla tanıştım bu son bir yılda. Öyküleri öyle adaletsiz ve kırıcıydı ki... Bu kadınlardan şanslı olan biri, neyse ki kendine yeni bir iş bulmuş ve kimi hemcinsleri gibi depresyona girmekten kurtulmuştu. Başına gelenler yeni anne olmuş bir kadın için son derece yıkıcıydı aslında. Yoğun tempolu işinden, anne olduktan sonra sadece haftanın bir günü yarım gün izin istemişti. Hayır, tahmin ettiğiniz gibi bebeği için istemiyordu bu izni. Mastırını tamamlamak ve tek bir gün sabahtan öğlene kadarki dersine girebilmek için istiyordu. Ben olsam bu çaba ve azim karşısında şapka çıkarır, desteklerdim böyle bir elemanımı. Ama ona öyle olmamış, önce yarım gün izin aldı diye maaşını kesmişler sonra da 'kem küm' edip istifa noktasına getirmişlerdi kızcağızı. Bu yaşananları kendisi de bir dönem patronluk yapmış bir yakınıma anlatırken, şunları söyledi bana: "İlknurcuğum bunda kızacak bir şey yok, bu anlaşılabilir bir şey. Açıkçası eskiden olsa ben de küçük çocuğu olan bir kadınla çalışmaya sıcak bakmazdım. Çocuğun olunca önceliğin iş olmaz, bir sürü de problemin olur. Ama şimdi, kendi karım doğum yaptıktan sonra çok iyi anlıyorum ki kadının sadece çocuklarla ilgilenmesi çok yanlış. Kendine vakit ayırmayan, üretmeyen ve sosyalleşemeyen bir anne, evdeki adam için de giderek büyüyen bir problem demek çünkü! Üstelik mutsuz bir kadının çocuğuna da hiçbir yararı dokunmaz, aksine zarar verir." Önceleri farklı düşünüyor olsa da bunları bir erkekten duymak güzel bir şey ama bunları kaç erkek düşünebiliyor acaba? İşverenler şunu göz ardı ediyor, asıl bir kadın anne olduktan sonra işine çok daha sıkı sarılır ve yaptığı şeyde başarılı olur. Hayatı çok daha doğru, güzel ve basit algılamaya başlamıştır çünkü. Bu da işinde daha dinamik, daha üretken ve telaşsız olmasını sağlar. Bir annenin her şeyin üstesinden gelebilecek güce sahip olduğunu düşünmesi ise başarının asıl anahtarıdır zaten. Bakınız ben, kızımı kan ter içinde doğurmaya çalışırken aynen şöyle demiştim kendime: "Bu çocuğu gerçekten doğurabilirsem artık yapamayacağım hiçbir şey yok. Korkun benden!" Doğrusu doğumhaneye girdikten sonra, ben normal doğumu başarabileceğime pek ihtimal vermemiştim. Fazlasıyla güçsüz ve yorgun düşmüştüm... Ama başardım ve bu bile garip bir güç verdi bana. Anne olduktan sonra işimin de, sevdiklerimle birlikte olmanın da, kadınlığımın da tadını daha fazla çıkarıyorum. Patronlar böyle kadınlarla çalışmaktan çekineceklerine, onlara daha çok kucak açmalılar bence!
