Bebek beklerken gün sayılır. Çünkü tüm hazırlıklar beklenen doğum tarihine göre ayarlanır. Hem bebeğin üst baş, oda gibi hazırlıklarının bitişi o güne bağlıdır, hem de anne ve babanın ruhsal olarak kendilerini yeni ünvanlarına hazırlaması. Ama bebekler çeşitli nedenlerle sürpriz yapabilirler. Beklenen günden önce, kilodan az ve beklenen gelişimden geri dünyaya gelebilirler. Bu durumda doğuma gidiş bile hazırlıksız ve endişelidir. Prematüre bir çocuğun dünyaya gelişi tüm aile için yaşanan bir kriz dönemidir. Beklenenden daha çok bakıma muhtaç, kaybedilme riski olan bir bebeğin dünyaya gelişi nedeniyle anne, baba, diğer bakıcılar ve aile üyeleri bebeğe karşı farklı duygusal yanıtlar verirler. Bunlar bebeğin bakımı konusunda özgüven eksikliği, erken doğumdan ötürü suçluluk duyma gibi yanıtlardır. Ayrıca anne ilk birkaç gün bebeğe karşı yabancılık çekebileceği gibi, aşırı korumacı bir tutum da geliştirebilir.
ANNENİN ENDİŞESİ
Prematüre doğum sırasında anneyi özel iki duygu bekler. İlki bebeği kaybetme olasılığına hazırlanmak, ikincisi ise annenin zamanında bir doğum gerçekleştirememekle ilişkili başarısızlık hissidir. Bu iki durum yaş ve depresyonla birlikte oluşabilir. Bir başka sorun da erken doğumla anne - bebek ilişkisinin eksilmiş olması hissi ve annenin bundan dolayı bebeğin ihtiyaçlarını ve büyüme sürecini anlamaktaki sıkıntısıdır. Prematüre doğmuş bebeklerin aile üzerine olumsuz bir etkisi olduğu düşünülür. Tedirginliğin ve zorlukların anne baba - çocuk ilişkisinde zorluklar yarattığı gözlenmiştir. Prematüre bebekle ilgili annenin yaşadığı endişelerin arttığı iki dönem vardır. Birincisi hemen doğumdan sonraki dönemdir ve anne, bebeği kaybetmekle ilgili yoğun endişe duyar. Bu endişeye genellikle kendi yaptığı bir hatadan dolayı bebeğin erken dünyaya geldiği endişesi eşlik eder. İkinci dönem bebeğin eve gelmesiyle başlar. Daha narin, incinebilir bir bebeğe bakım verecek olmanın oluşturduğu endişe dönemidir.
BAĞIMLI YETİŞEBİLİR
Tüm bu endişeler anne ve babada çocuğa karşı aşırı korumacı bir tutum yaratabilir. Bebeklik döneminden itibaren anne ve babanın yaşadığı kaybetme endişesi aynen bebeğe de yansır ve karşılıklı olarak aşırı koruyucu - kollayıcı ve bağımlı bir ilişki oluşur. Anneden ayrılamayan, anne tuvalete gittiğinde bile aşırı kaygı yaşayan, devamlı anneyle olmak isteyen, kendi ayakları üzerinde duramayan, güvensiz, her şeyi başkalarından bekleyen bir çocuk büyümeye başlar. Kreşe gitme zamanında anne ve çocuk arasında ayrılmaya ilişkin sorunlar yaşanır. Anneden ayrılmak istemeyen çocuk, kreşe gitmeye tepki gösterir. Doğduğu andan itibaren onu kaybetme korkusu yaşayan anne istemeden de olsa onun bu tutumunu destekler ve daha eğitimin başlangıcında çocuğun eğitim ve arkadaş edinmekle ilgili kayıpları başlar. Aynı süreç, tutumlar değişmezse ilkokula başlarken de tekrarlanır. Böylece ayrılık kaygısı çocuğun gelişimini etkileyen en büyük sorun haline gelir. Müdahale edilmediği taktirde erişkin döneme uzanan, kendine güvensiz, desteksiz başaramayan, bağımlı, içe kapanık geçirilen bir yaşam süreci başlar. Prematüre çocuğunuzun ruhsal gelişimini sağlıklı ve diğer çocuklarla eş değerde yapabilmesi için duyguların gözden geçirilmesi, ayrılığa ilişkin kaygının her iki taraf için de profesyonel yardımla giderilmesi gerekir. Bu başarıldığında prematüre doğmuş olmak bir çocuk için ruhsal gelişim açısından sorun yaratmaz. (Yarın sabah ATV ekranlarının başında olun. Hadi Paylaşalım'da evlat edinmeyi her yönüyle paylaşacağız çünkü.)
