Bu ne deve kiniymiş yahu? Birileri Allah rızası için şu Seren Serengil'e kinin insanı nasıl zehirlediğini, nefretin de öldürdüğünü anlatıversin. Kadın elden gidecek artık. Gülben Ergen'le aralarında ne dert varsa, birinin umru değil, yürüdü gitti, kendi dalgasına bakıyor, diğeri yani Seren, yıllllaaardır içinden atamadığı, hatta atmak bir yana gitgide büyüttüğü nefretiyle şiştikçe şişiyor. Olayı tam olarak bilen var mı bilmiyorum ama sanırım vakti zamanında paylaşılamayan bir erkek meselesinden çıkmış bu tek taraflı kan davası. Seren'in bir sevgilisi varmışmış, o zamanlar en yakın arkadaşı olan Gülben de saman altından suları yürütüp adamı Seren'in elinden almışmış. Yani aklımda kalan bu. Eğer tek sebep buysa, "Hay ben senin aklına şaşayım kızım Seren!" Kendimi düşünüyorum da, en yakın kız arkadaşım sevgilimi ayarttı diyelim. Bir kere önce kendime kızarım: "Bre şapşal kadın, ölüm uykusuna mı yattın, nasıl oldu da gidişatı göremedin?" diye... Sonra içime bir ferahlık gelir rahatlarım: "Ohh çok şükür sevgili diye adam sayıp yanımda taşıdığım, meğer şerrrefsizin teki, kankam zannettiğim de kevaşenin önde gideniymiş," der, çok geç olmadan bunu bana gösterdiği için de Tanrı'ya şükrederim. Ve o iki insanı bensizlikle, yani en büyük cezayla karanlıklara gömüp kendi ışıklı bahçemde yürümeye devam ederim. Evet farkındayım, böyle bir özgüven peri kızında yok! Ama bende var şükür. Allah olmayana da versin. İşte diyelim ki Seren'le Gülben arasında da geçmişten kalan böyle bir hesap varsa, eee adı üstünde yahu geçmiş gitmiş işte. Bazı şeylerin davası olmuyor malum. Ama Serengil, bu meseleyi kendi içinde bir türlü halledemediği için, neredeyse onu tanıdığımızdan beri yerli yersiz her konuşmasında mutlaka Gülben'e bir laf atıyor, kinini kusuyor, köpeğine Gülben diyor, köpek uluyor vs. Ve bir insanı affedememenin kişiyi nasıl zehirlediğinin, hayatını nasıl bloke ettiğinin bariz bir örneği olarak karşımıza çıkıyor. Geçenlerde yine kendisinin tatsız bir haberi yer alıyordu gazetelerde. Hastaneye yatırılmış, nedeni, en azından ben bu yazıyı yazarken henüz bilinmiyordu. Hep bir dert, felaket var başında. Çünkü sırtında gereksiz bir küfeyle dolaşıyor. Çünkü olumsuz düşünce insan frekansını düşürüyor. Bilindik tabiriyle insanın yıldızı düşük hale geliyor. Ve başına bir sürü şey geliyor. Oysa Seren şunu bilse: Affetmek o insana hak etmediği bir paye vermek değil, tam tersine hak etmediği o payeyi geri almaktır. Affedemeyen taraf, yıllar sonra bile kazıkçı şahsiyeti düşününce, o insan taş atıp kolu yorulmadan onu yine kontrol ediyor, öfkelendiriyor. Oysa affetse kurtulacak etkisinden. Değiştiremeyeceği bir geçmiş için bugününü berbat ediyor. Ve tabii bugün heba edilince yarın da harcanmış oluyor, sürekli sorunlar çıkıyor. Bir kere şunu kabul etmek lazım, olumlu olmak, iyimserlik, Pollyannacılık, saflık demek değil ki! Tam tersi, zeki insanların yolu. Lafı fazla uzatmadan, bütün kötüler için, aman ne halleri varsa görsünler, diyelim, Heidi misali kendi çiçekli dağlarımızda lay lay lom ilerlemeye devam edelim. Bizden uzak cehenneme direk. İntikam, Tanrı'nın işi, bunu saksıya iyice belletelim!

* * *
Züğürdün çenesi
Bütün bankalar toplanıp karar almış, ATM'leri birleştirmişler. Artık elde kart, para çekmek, yatırmak için hangi banka hangi bankayla ortak diye koşuşturmayacakmışız. Nasıl olsa adım başı bir bankanın ATM'si bulunuyor ya... Aman ne müjdeli haber, ohh hayatımıza bir konfor daha katıldı! Ayol değil, her sokak başına getirip hepimizin evinin salonuna bir alet dikseler neye yarar? Maaş yattıktan bir gün sonra elde avuçta döndürülecek para kalıyor da sanki. Ben şahsen topunun yıkılması, ortadan kaldırılması taraftarıyım. Zırt pırt karşıma zebellah gibi dikilip bana olmayan hesabımı hatırlatıyorlar. Körolası ATM'ler, paracıklarımızı sömürdüler!