Sanem Çelik dört yıl öncesine kadar dizilerin en aranan oyuncuları arasındaydı. Rol aldığı tüm diziler büyük ilgi görüyordu. Ancak birden sırra kadem bastı. Sonradan duyuldu ki soluğu Amerika'da almıştı. O günden bu yana sadece bir kez Türkiye'ye gelen Çelik; Amerika'daki yaşantısını, özel hayatını ve hedeflerini Vouge Türkiye'ye anlattı...
ABD'ye gelmek bana üstüme yapışmış yaftaları, istemeden, bilmeden korunma duygusuyla büründüğüm, hiç de yakışmayan mimiklerimden sıyrılmamı, sisler arkasında kalmış kendi dünyamı sarıp sarmalamamı, bir piyon değil de insan olduğumu hatırlamamı sağladı.
ÖZGÜRLÜK BU!
Burada öyle bir insan hakları var ki, kimse üstüne gelmiyor, yargılamıyor, herkes herkesi tebrik ediyor, destekliyor, cesaretinle oynamıyor, cesaret yüklüyor, besliyor, dolduruyor. Güveniyor sana ve güvenildiğini hissettiğinde yanlış ortadan kalkıyor. Türkiye'den ilk geldiğimde önce 'Ne çok kural var. Olmaz bu böyle' diyorsun. Sonra anlıyorsun, bu kocaman topraklarda iç barışı sağlayan bu adamların bildiği, bizim bilmediğimiz bir şey var. Şimdi burada, bu kurallar içindeki mesafe, bana şahane geliyor. "Özgürlük bu" dedirtiyor. Burası, dünyada olabileceğim en doğru yer.
ÇOK YUMUŞAMIŞIM
İki buçuk yıl boyunca hiç Türkiye'ye gelmedim. Kadınlar için sosyal sorumluluk yanı da olan 'Güldünya' dizisi aklımı çeldi, işimi yapıp dönmek üzere kısa süreliğine döndüm İstanbul'a. Öyle yumuşamışım ki burada, numarası küçük bir ayakkabıyla 9 ay yürümek gibiydi. Ama sevdiklerim, sevenlerim, sevgiden yana olanlarımla şahane zamanlar geçirdim. Dokundum, sarıldım, güldüm, eğlendim, şarj oldum. Çok iyi geldi.
YOGA HAYAT VERDİ
Amerika'ya döndüğümde, artık bulduğum 'Sanem'i korumak, geliştirmek zorundaydım. Meditasyon ve yogayla kalbime inmek istiyordum. Meditasyonla beraber denizde kumlar havalandı. Hafif dalgalıyım şu aralar, biraz bulanığım.
ÇOK RESİM YAPTIM
İki temel amacım vardı giderken. İngilizcemi mükemmel hale getirmek ve iyi resim yapmak. Resim tutkum durmaksızın büyüdü içimde. Boyaları tanımak, kullanabilmek için dersler aldım. Amerika'ya giderken resim dünyamı geliştireceğim için çok heyecanlıydım. Müthiş bir enerjiyle durmaksızın resim yaptım. Tekniğim geliştikçe, kendimi ifade eden tablolara geldi sıra.
FİLM YAPACAĞIM
Oyunculuğun hayat tecrübesiyle gelişen bir yapısı var. Ben büyüdükçe oyunculuğum da büyüyor, bedenime uyum sağlıyor. Gözlem, duran bir şey değil, ne zaman yaptığımı da bildiğim bir şey değil. Yogisiyim oyunculuğun, o kendi yolunda gidiyor. Bundan öncesi için zamanlama, senaryo gibi etkenler belirleyici oldu. Ama bundan sonra bol bol sinema filmi yapmak istiyorum.
UNUT GİTSİN
"Geçmiş geçmişte kaldı" der İngilizler, katılırım. Yeniden yaşama şansımızın da olmadığını biliriz. Pişmanlık değil ama kabul edemediğim şeyler var. Ben hatalarımı reddetmem, derhal dersimi alırım, ikincisini de yapmam. Bir hedefim olmasa bana iyi gelen doğru yolları bulamazdım sanırım. Ama öyle katı değilimdir. Her an her şeyin olabildiği bu hayatta katı olmak renkleri öldürür, kör eder adamı. Hedeflerim dolambaçlı görünür bana genelde. Oysa hedefe vardığımda hep bilirim, en iyi yol budur. Sanırım bu, benim hayatın akışına olan güvenim.
