Arkadaşlar, mektup yazdım, hayatım değişti! Gazeteye, internete bakmıyorum ama herkes bana bunlardan bahsediyor. Tam da kaçtığım şey. Konuyu sizlere, daha arkadaşça anlatmaya karar verdim. Mektupta, edebiyatın şehvetine kapılıp metaforlar kullanmışım, "Son bir intihar saldırısı" dedim, kendimi öldürüyorum zannedilmiş. Hem de müzik için! O kadar da değil! Amcam arar, akrabalar-arkadaşlar arar, merak ederler. Abartmayalım lütfen.
SEKTÖRE ÇOK KIZGINIM
Saldırı; simgesel bir şeydi ve büyük ihtimalle beni sinirsel ve finansal açıdan mahvedecekti. Değmeyeceğine ve asıl sorunumun orada olmadığına karar verdim. Sanki benim müzik dünyasına bir kırgınlığım varmış gibi algılanmış. Hayır ama Türk müzik sektörünün yanlış gidişatına hakikaten de çok kızgınım. Tamamen değiştirilmesi gerekiyor. Müzik dünyası zor durumda...
ŞARTLAR DEĞİŞMİYOR
Konu şu; normal bir hayatı sürekli erteleyince, bir de ün gibi bir illet artık paçanızdan çekiyorsa, hayatınız tekrar ediyorsa, sıkılıyorsunuz. Yaşadığınız hayat patinaj yapıyor, önemli bir değişiklik olmuyor, siz de sadece alışık olduğunuz bir standart için çalışıp duruyorsunuz. Türkiye'nin şartları iyileşmiyor. Siz de artık deliriyor ve bu problemleri saplantı haline getiriyorsunuz. Benim, hatasını tamamen üzerime aldığım bir problemim var. Bunu kendimi bildim bileli yapıyormuşum, şu müzisyenlik-sanatçılık meselesine gereğinden fazla takıntılı olduğumu fark edemedim. Hayatımda bir sürü problemim, gerçekleştiremediğim isteklerim olduğunda, bunlardan kaçmak için sanata fazla sığındım.
ARTIK İNANCIM KALMADI
Çok uzun zamandır, müzik harici yapmak istediklerimi söylüyorum, hem kendime, hem arkadaşlarıma... O kadar uzun zamandır ki, artık ciddiye bile alınmıyorum. Biraz karıştırdım galiba, madde madde yazıyorum. Benim gibi; 9 albüm yapmış, çocukluğundan beri kendini hayali bir sanatçı olarak ciddiye almış, çalışmış, çile çekmiş... Şarkılarına -yine biraz edebiyat şehvetiyle- kan/ter/gözyaşı akıtmış.... Aslında, yapacağını yapmış.... Yeni müzik stilleri bulacağına, yeni şarkılar yazacağına, yeni soluk getireceğine inancı olmayan... Ünden sıkılmış, daha rahat bir hayatı yaşayan arkadaşlarına özenen.... Sadece şöhretli olduğundan, midesinin bulandıran insanlar tarafından adının zikredilmesinden çok sıkılan.... Ve bunun gibi birçok maddeyi yazabilecek olan ben; müziği bırakıyorum...
BENİ BİRAZ RAHAT BIRAKIN!
"Sadece ara verebilirdin" diyenlere cevabım şu; Bu iş benim hayatımın çok önemli bir bölümü... Para için filan değil, benim ona yüklediğim anlamlardan dolayı biricik aşkım... Eğer kesin bir karar vermezsem, her an kendimi kandırabilecek kadar aşığım ona hâlâ...
BAŞKA HAYAT ARAYIŞI
Ve bu sevgi, olası bir ün ihtiyacı, beni ileride çirkinleştirecekse bunu reddediyorum... Şarkılarıma saygımdan dolayı... Onları kolluyorum bu şekilde. Aynı zamanda kendimi de kolluyorum. Açık olacağım; çok sevdiğim iki insanı kaybettim. Ve bu acıları halledemeyince, her zamanki formülümle müziğe sığındım. Ama onlarla geçiremediğim vakitlere üzülüyorum. Bundan sonra sevdiklerimle olmak istiyorum. Ama sadece alışkanlık nedeniyle, konserler vermeyeceğim, oyunda kalabilmek adına savaşmayacağım, üstümü başımı kirletmeyeceğim. Ortalık çok çamurlu... Önümde iki konserim var. 3 Eylül'de son konserimi veriyorum. Ondan sonra da kendimi emekli ediyorum. Yapmadığım, içimde kalan şeyleri yapacağım. Bir de isteğim olacak; son konserlerimle ilgili fazla drama yaratılmasın. Artık başka bir hayat peşindeyim. İçim rahat, şarkılarımı yazdım, onları kendi kendime çalacağım. Belki de bir kaç dostuma... Not: Rahat bırakılırsam, çok mutlu olacağım.