Mazhar ile evlendikten kısa bir süre sonra, yeni bir ev bakmamız gerekiyordu. Müstakil ve bahçeli bir ev arıyorduk. Tam ümitsizliğe kapılmış, eve dönerken bu evin önünden geçtim. Burası küçüklüğümden beri bildiğim bir evdi. Küçük yaştan beri, ne zaman bu evin önünden geçsem heyecanlanırdım. Korkudan içeriye de giremezdim. Fakat beni buraya çeken bir şey vardı. Yanmıştı ve harabe halindeydi. Daha sonra restore edildi ve ancak yıllarca kimse bu evde oturmadı. Mazhar'la birlikte bu evin önünden geçerken "Keşke böyle bir evimiz olsa. Burası neden kiralık değil?" dedim. Emlak danışmanı evin aslında kirada olduğunu fakat müstakil değil, üç ayrı daire şeklinde kirada olduğunu söyledi. Ev sahipleriyle birbirimize sempati duyduk ve evi bize verdiler. İki katını biz aldıktan sonra üst katımızda evlenene kadar Nil (Karaibrahimgil) yaşadı. Hiçbir zaman bir Chanel kadını olamam. Çünkü o naiflikte ve narinlikte değilim. Tabii ki birkaç parça Chanel kıyafetim var ama bir bütün olarak değil, küçük dokunuşlarda Chanel'i seviyorum. Eskiden moda hayatımdı, şimdi sadece ana yemeğin yanındaki garnitür. Tabii onsuz da olmuyor.
BİRİCİK SUDEN FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN!
HERKES KENDİSİNİN İKONU İsim verebileceğim bir stil ikonum yok. Onun yerine sokaktaki insanlardan ilham alıyorum. Bir stil ikonuna sahip olmak da yanlış geliyor açıkcası. Herkes, Kate Moss'u stil ikonu olarak görüyor ve takip ediyor. Ancak herkes onun vücut yapısına sahip değil ki! Onun üzerinde ikonlaşan bir şey, başka birinde aynı şekilde durmayacaktır. Bu nedenle herkes kendi kendisinin ikonu olmalı. En önemlisi de gerçek olmalı. Dikkat edin, üzerinizde hayranlık duyulan kostüm ve sizin kendinizi en beğendiğiniz andaki kıyafetiniz muhakkak içerisinde en rahat ettiğiniz kıyafettir; özenerek giydiğiniz değil. 16 yaşındayken flört ettiğim Mazhar'la yıllar sonra karşılaşıp evlenmeye karar verdiğimde; kaderin hayatta ciddi bir işlevi olduğunu düşündüm. İlk evlendiğimiz dönemde bu evde büyük partiler verdik. Öyle ki, baş başa yemek yiyebildiğimiz bir tek günü bile hatırlamıyorum. Bu durum birkaç yıl devam ettikten sonra, hayatımızda 'sağlıklı yaşama dönemi' diye yeni bir düzen kurduk. Sanırım artık yaşın da etkisiyle bir sakinlik var. Zamanında hızlı yaşamışlığın getirdiği bıkkınlıkla, sükunet içinde işlerimizi yapıp koşarak eve geliyoruz. Mazhar'la kavga ederken bile eğleniyorum. Bir anda olayın dışına çıkmayı başarınca, o anda yaşanan sıkıntının çok komik olduğunu görebiliyorum. İşin sırrı sanırım bu.
DEKORASYONDA EVİN RUHU ÇOK ÖNEMLİ
Herkesin kafasında evini dekore ederken önceden düşündüğü bir stil vardır. Ben bu konularda evin ruhuna göre davranırım. O ev, bana hangi duyguyu veriyorsa, o yönde ilerliyorum.
Aynı evde uzun süre oturmayı sevmiyorum, en uzun oturduğum ev burası. Dekorasyonuyla çok fazla oynamıyorum, sadece bazı eşyaları değiştirerek ufak farklılıklar yaratıyorum.
40 odalı bir malikaneye sahip olsam, her odasını ayrı bir stilde döşerdim. Çünkü insan değişiklik istiyor.
Ev döşerken sevdiğim objeleri, belli bir uyum içinde bir araya getiriyorum. Tam da kişisel stilim gibi aslında. Çok beğenmeme rağmen asla bedenime ve beden dilime uymayacak şeyleri giymiyorum.
MARANGOZLUK İŞLERİ YAPMAYI ÇOK SEVERİM
Bahçede vakit geçirmenin dışında müzik dinliyoruz, sohbet ediyoruz. Mazhar işinden fırsat bulduğunda dinleniyor. Uyumayı çok sevdiği için o uykuya dalınca ev sessizleşiyor. Ben de parmak ucunda yaşamaya alıştım.
Marangozluk işleriyle uğraşmayı seviyorum. Evdeki marangozluk işlerle ilgileniyorum,
AKŞAM ÜSTLERİNİ SEVERİM
Günün en sevdiğim saati, akşam üstleri. Özellikle de yazın. Güneşin çiğliği gittiğinde her şeyin en güzel rengi ortaya çıkıyor.
Bahçe, günün tüm yorgunluğunu alıyor. Bahçeyle ilgilenmek en keyif aldığım işlerden. Öyle ki bahçıvan bir sulama tesisatı kurmak istedi ama ben engel oldum. Çünkü bahçemi kendim sulamayı seviyorum.
