Erkek dünyası, kadınların algılama biçiminden çok farklı. Bu farklılık, aslında iki cinsin doğasından kaynaklanıyor. Bizler avcıyız, kadınlar ise toplayıcı...
Bu yazının konusu tuvalette aklıma geldi... Gazete binamızın tuvaletinde... Malum, Türk'ün aklı ya kaçarken, ya...
Ama ne yapabilirim ki? Bana erkeklerin 'avcılığını' anımsatan figür, tuvalette, tam karşımda duruyordu. Pisuarın deliğinin hemen üzerine bir plastik sinek yapıştırmışlar. Amaç belli: Gazetemizin idari müdürlüğü, dışarı sıçratmamamız için o sineğe nişan almamızı istiyor. Ve yine belli ki; gazetemiz çalışanlarının haber, yorum ve öngörü konusundaki 'isabetli' çalışmaları, tuvalet aktivitelerine yansımamış! Yoksa bize niye durup dururken sineğe nişan aldırsınlar ki?
Sevgili idaremiz de ne yapmış? Erkeklerin 'avcı' içgüdülerini dürterek, isabet kaydetmelerini sağlamak için pisuvarın ortasına bir sinek oturtmuş!
Peki bu yazıya neden 'Ata'nın izinde' başlığını attım?
Sanmayın ki, modaya uyup her fırsatta Mustafa Kemal Atatürk'ü kötüleyenler kervanına katıldım. Benim Ata'dan kastım, komedyen Ata Demirer!
Son sahne şovunu DVD olarak piyasaya sürmüşler. Ne zaman canım sıkılsa, DVD player'a koyup gamdan kederden kurtuluyorum. Pisuvarın başında sineği gözünden vurmaya çalışırken, aklıma Ata geldi.
Zira şovunun önemli bir bölümünü 'umumi tuvalet anılarına' ayırmıştı. Modern tuvaletlerdeki harekete duyarlı ışık sensörlerinden şikayetçiydi.
İnsanın hacet giderirken bir yandan da sönen ışığı yakmak için orasını burasını oynatmak zorunda kalışını, şahane bir mizahla anlatıyordu.
İşte ben de pisuvarın başındayken, ışıklar karardı. Sensörü yeniden harekete geçirmek için de elimi kolumu oynatmaya, hoplayıp zıplamaya başladım...
Hem zıpla, hem sineği vur!
Askerde bile böyle eğitimden geçmemiştim...