Bugün burada sizlere Küçükkuyu Festivali'ni anlatacaktım.
Niran Ünsal'ın, Ferhat Göçer'in şahane sahne şovlarından, Çankaya Belediyesi Halk Dansları Topluluğu'nun harika gösterisinden, Tarık Akan ve Rutkay Aziz'in büyük bir keyifle izlenen söyleşilerinden, Küçukkuyu Belediye Başkanı Cengiz Balkan'ın halk ile sanatçıyı bütünleştirme konusundaki örnek becerisinden, belediye tarafından düzenlenen festival organizasyonlarının biraz emek ve özenle nasıl tıkır tıkır işlediğinden, konser sonrası festival alanının yarım saat içinde nasıl temizlenip, pırıl pırıl hale getirildiğinden, sanatsever Küçükkuyu halkının Ferhat Göçer'i şaşırtıp, şarkı sözlerini bile unutturacak kadar coşkulu ve katılımcı tavrından bahsedecektim. Ama konserden eve gelip de Beytüşşebap saldırısında 10 şehit verdiğimizi öğrenince, boğazıma bir yumru oturuverdi. Ne yalan söyleyeyim, kendimi suçlu hissettim. Meğer ben mehtaba dalarken, uzakta bir yerlerde aydınlatma fişekleri atılıyormuş. Ben havai fişeklerin büyüsüne kapılmışken, orada izli mermiler birbirini kovalıyormuş.
Ben romantik şarkıların beşiğinde sallanırken, kelime-i şahadet getiren Mehmetçiklerin duaları göğe yükseliyormuş...
Hayatımda ilk kez eğlendiğim için utandım...
Eğlendiği için utananlardan utanmayanlar utansın!