Ferhat Göçer muhteşem bir iş yapmış. "Madem ki bir televizyon ödülleri gecesinde sahne alacağım, her zamanki repertuvar yerine bu geceye özgü bir şey yapmalıyım" diye düşünmüş ve ortaya içinde hikayesi olan-hem de çok büyük bir hikayesi olan- bu işi çıkarmış.
Ferhat; 1974'den günümüze unutamadığımız dizilerden görüntüler eşliğinde, o dizilerin şarkılarıyla bir program oluşturmuş.
Hangi diziler mi?
'Kaynanalar' (1974), 'Perihan Abla' (1988), 'Bizimkiler' (1989), 'Süper Baba' (1993), 'İkinci Bahar' (1998), 'Deli Yürek' (1999), 'Bir İstanbul Masalı' (2003), 'Hırsız Polis' (2005), 'Yaprak Dökümü' (2006), 'Aşk-ı Memnu' (2008)...
39 yıl kocaman bir zaman dilimi. Hayatın her alanında büyük değişimlerin olmaması kaçınılmaz. Görüntüleri izlerken kendi kişisel takvimlerimizle de yüzleştik.

KAVGAMIZ YOK TU...
Ferhat repertuvarına 'Kaynanalar' ile başladı ve 'Perihan Abla' ile devam etti.
Arka fonda eski dostlar... Bir arkadaşımız, "Şu dizilere bakar mısınız? O zamanlarda hepimiz ne kadar masumduk" dedi...
Evet... 'Perihan Abla'da, 'Süper Baba'da, 'Bizimkiler'de hepimiz masumduk.
Birbirimizle kavgamız, savaşımız, birbirimizden korkumuz yoktu. Sokak kapılarının kilitli olmadığı evlerde otururduk. Onun için Türk halkı, kendi içinden çıkan bu hikayeleri sevdi. Onun için 20 yıllar, 30 yıllar geçti, onları unutmadı.
2000'li yıllardan sonra yaşanan hızlı toplumsal değişimin televizyona yansımaları ise başka tür dizileri doğurdu. O değişim hâlâ devam ediyor, edecek. Ama bu kadar hızlı yaşarken, bu kadar hızlı tüketirken ve hep "Daha ne var?" derken; bir toplumsal hafızamızın, bir arşivimizin de olması gerekiyor değil mi.
İşte Ferhat'ın yaptığını bu nedenle önemsedim. O gece yarım saat içinde Türkiye'nin nereden nereye geldiğini televizyon dizilerinde ve şarkılarda gördük.
Yıllar önce Türk filmleri ile ilgili 'Beyazperde Ezgileri' adında benzer bir çalışma yapan ve bunu sahneye taşıyan Ferhat, bu yeni konsepti de bence daha büyük kitlelere ulaştırmalı.