Dünya üşengeçler kulübü olsa bana; liyakat nişanı yetmez, beni şansölye, şövalye, mareşal ilan etmeleri, artık ne kadar büyük rütbe ve onur ödülü varsa vermeleri gerekir. Bazı insanlar tembel oluyor, yapacak bir şey yok...
Senin gözün nasıl mavi, benimki ela ise; sen çalışkansın, ben tembel. Bırakın fiziksel eylemleri, derdimi anlatmaya bile üşenirim ben.
Biri beni yapmadığım bir şeyle suçluyor diyelim... Off, şimdi kim kalkıp da kendini savunacak? 'Hayır o, öyle değil de böyle' diyecek...
'Tamam, sen öyle bil' deyip, geçip gitmek daha kolay geliyor.
Bir de alışveriş bana çok zor geliyor. Kadınların çok sevdiği iki şey: Çikolata ve alışveriş... Birincisini gerçekten hiç sevmem, ikincisine de üşendiğim için mesafeliyim.
'Satın almayı isteme' kısmında bir sıkıntı yok; ben aldığımı denemeye üşenenlerdenim!
İşte bu sebepten dolayı da internet üzerinden alışveriş yapmak bana çok cazip geldi.
Pijamalarını bile çıkarmadan mağaza mağaza dolaşıp istediğini sepete atıyorsun.
Kabine girmek yok, yorulmak yok.

HEP BAŞARISIZ OLUYORUM
Fakat arkadaş bu iş gerçekten benlik değilmiş.
Bu kaçıncı denemem, yine başarısız oldum!
Bir kere kendimi hâlâ zayıf zannettiğim için M beden istediğim her şey üzerimde düdük gibi kaldı.
Bir de sağolsun firmalardan biri alarmı üzerinde yollamış; dolabımda şu an mağazasından yeni araklanmış bir tişört kuzu gibi yatıyor.
Renk seçimi konusunda desen, tamamen tavuk karasıyım.
Pembe gördüğüm bej çıkıyor, gri dediğim petrol mavisi...
Çok spor, sade görünen kazakların içinden simler fırlıyor...
Pantolonlar; fermuarı kapatmayı geçtim, dizimden yukarı çıkamıyor.
Normalde kullanmadığım renkler ve modeller nedense ekran üzerinde cazip geliyor. Örnek vermek gerekirse yeşil deri çanta almışım kendime yahu, olacak iş mi! Bildiğin bakla yeşili!
Ay ay ay! Hele gri bir elbise seçmişim... Hani bırak herhangi bir insan evladının üzerinde şık durmayı, kesip kesip toz bezi yapsan eline yakışmaz, o kadar çirkin bir cisim! İşte bu yüzden artık bu sevdadan vazgeçmeliyim.
Olmadı, beceremedim, kabul etmeliyim.