"Siz sebep oldunuz, siz! Sizin yüzünüden boşandım."
Ben değil; sunucu Özlem Yıldız'ın eski eşi Sinan Serter, magazin gazetecilerine demiş bunu.
Haklarında çıkan haberler boşatmış onları. İsyanı bu yöndeymiş.
Haklıdır. Yani kendi dünyasında.
İnsan bahane bulmayı, suçu başkalarına atmayı sever elbet.
Bunda kızacak bir şey yok. Daha kolaydır, daha iç ferahlatıcıdır topu saha dışına atmak.
Şimdi kendinle yüzleşeceksin, vicdan azabı çekeceksin, 'Keşke şunu, şunu etmeseydim' pişmanlıklarına gireceksin, oradan çıkacaksın, ver elini 'ah benim salak kafam' halleri, çık oradan yürü suçluluk yollarında, kendini affettirme trenini kaçır, kalakal istasyonda falan...
Kolay değil elbet. En kolayı başkaları.
Ah o başkaları.
İşimizdeki tıkanıklıktan tutun da veremediğimiz kilolara, ulaşamadığımız topraklara, mutsuzluğumuza, olmamışlıklarımıza ait artık ne varsa; hepsi başkalarının yüzünden.
Ortada bir neden var, bazı şeyler birilerinin yüzünden oluyor da bu, başkaları değil.

DERS ALMALI
İlginç bir bilgi ama ne yaşıyorsak hepsi bizim yüzümüzden.
Tabii ki dış etkenlerin yarattığı sıkıntılar, kötü anlar, zorlu dönemeçler de mevcut ama günün sonunda bizim seçimimiz, bizim yanlışımız, bizim doğrumuz, bizim bakış açımızdır; bizi mutlu ya da mutsuz eden.
Değil mi canlar?
Magazin haberleri, dedikoducu komşunun çenesi, o her haltı bozan ama kimlikleri henüz tespit edilememiş 'kıskananlar' ve 'nazar cemaati'; hepsi denizde kum tanesi.
O yüzden kişi, magazincilere suçu atacağına; bence kendine dönüp dersini alarak, bir daha aynılarını yapmamak üzerine olayına devam etmelidir. Koca adam/kadın olmak böyle, bu şekildir.