Sen de yaparsan olur. Bakarsan bağ, bakmazsan dağ olur. Böyle de bir giriş olur mu? Oldu bile.
Sabah kalktım, tartıya çıktım.
Tartı bana, ben tartıya bakıyoruz. Başardım! Gerçekten başardım! Şaka değil, oldu!
Lisedeki kilomdayım.
Gittim aynaya baktım. Aaa! Nasıl yani? 10 seneden fazladır bir türlü başaramadığım bir şeyin üstesinden geldim. Bilemiyorum, daha önce neredeydim...

KENDİME VERDİĞİM SÖZ...
Meselenin özü kilo vermek değil, kendime verdiğim sözü tutmanın gururu. Çünkü çoğu şey yarım kalıyor hayatımızda, yarım bırakıyoruz.
Pes ediyoruz, sıkılıyoruz, nasıl olsa olmayacak zannediyoruz, başkalarının bizi yolumuzdan çevirmesine göz yumuyoruz, cayıyoruz, tembellik yapıyoruz.
Artık neyse ne! Kararlarımızı uygulayabilmek ve sonucu görmeden durmamak mesele.
İşte bu yüzden çok mutluyum bugün. Sonuna kadar gidebiliyormuşum istersem. İnsanın kendi kendine verdiği sözü tutması ve ödülünü alması acayip güzel. Kendine inanmanı sağlıyor. 'Hayyydi bakalım; bu konuyu hallettik, sıradaki gelsin' diyor.
Süper gaz veriyor, harekete geçiriyor. Bence siz de uzun zamandır nihayetlendiremediğiniz bir kararınızın üzerine gidin ve meseleyi halledin. Yürekten tavsiye ediyorum.
Yazı biterken de bir aydır disipliniyle, desteğiyle, yemekleriyle, haritasıyla yanımda duran Şeyda Coşkun'a da çok teşekkür ediyorum.
Sen gerçek bir mucizesin.