İnsan tek bir şeye odaklandığı zaman dünyayı onun etrafında döndürebiliyor.
Sen sadece onu düşünüyor, onunla yatıp onunla kalkıyorsun ya; sanki etrafındaki herkes senin gibi. Aynı şekilde, aynı olayda, dertte, meselede gibi geliyor.
Halbuki değil.
Ve bir gün geliyor; gelmeyecek sandığın, 'daha çoook var' diye düşündüğün şeylerle yüz yüze kalıveriyorsun.
Sınavını veriyorsun ya da veremiyorsun. Aylarca çalıştığın şey bir saatte, gecede, günde olup bitiyor.
Sonrası şaşkınlık, yorgunluk, bulanık kareler, korku, heyecan ve 'Eee?' hissi.
Bizim kuşağın sakinlerinin peşini bir türlü bırakmıyor bu 'Ee?' hissi. Yaptın, tamamladın; ee şimdi ne olacak, sıradaki ne?
Başarı hiçbir zaman yüzde 100 tatmin salmıyor bünyeye, tatmin olmak belki bir an, sonra oldurulması gerekenler hep gırtlağımızda.
Şimdi ne olacak? Ya sonra?
Ve daha sonra?