4. Ülker Çocuk Sinema Şenliği vesilesiyle Mardin'e gittiğimde kafamda "Bu geziden bir izlenim yazısı çıkar mı? Mardin'e dair anlatılmadık bir şey kaldı mı?" soruları vardı...
Ta ki, dar bir sokaktan aşağı doğru yuvarlanan topun peşinden koşan çocuk "Abi, abi top" diye bağırana kadar. İstanbul'da en son ne zaman sokak arasında top oynayan bir çocuk görmüştüm ki... Ağaca tırmanan bir çocuk da hatırlamıyorum.
Tamam, teli araba, yakar topa, seksek örneklerine dalıp 80'ler nostaljisi yapmayacağım ama Mardin'deki çocukların sanki bir dönem dizisinde rol alıyormuşçasına sokaklarda oynamaları beni duygulandırdı.

ÇEKİRGENİN PEŞİNDE...
Mardin gezisi ilginç karşılaştırmalar yapmama da vesile oldu. Bir tarafta İstanbul'dan anneleriyle birlikte Mardin gezisine katılan 9-10 yaşlarındaki iki kız çocuğunun 1.5 gün boyunca ellerinden iPhone'larını düşürmemesi...
Diğer tarafta ise papatyalardan taç yapıp bize armağan eden Mardin'li kız çocukları...
Bir tarafta iPhone tutkunu şehirli çocuklar, diğer tarafta eşek sırtında dolaşan Anadolu veletleri... Bilin bakalım gezinin en duygusal hareketi hangi gruptan geldi?
Bilemediniz... iPhone'lu kız kardeşler, o gün çay bahçesinde çalıştığı için Ülker'in sinema gösterimine gidemeyen çocuğa üzülüp, onun yerine çalışmak istediler. iPhone'lu çocukların anneleri aydın bir insandı. Kim bilir belki de doğaya, çiçek böceğin arasına da bırakıyordur çocukları ama iPhone'un da bir sınırı olmalı!
Bu geziden en kârlı çıkan ise bizim Efe (üç yaşında) oldu. Hem iPhone'la tanıştı hem de bir cami avlusunda çekirgenin peşine düştü.
Ben Mardin'li ufaklıklar için 'organik çocuklar' diyeceğim bundan sonra. Fotoğraftan da belli olmuyorlar mı? Ağaç tepelerinde, eşek sırtlarında oldukları için şanslılar.
Şehirli çocuklar ise teknolojiyle çok erken yaşta tanıştıkları için hem şanslı hem de şansızlar.