Yolcu ve yük arabalarını taşıyan atları koşturmak için kullanılan kamçılar, 19'uncu yüzyılın sonlarında otomobillerin ortaya çıkmasıyla kullanımdan kalktı ve o günden sonra çağın gerisinde kalan her sektör veya iş koluna "kamçı" lakabı takıldı. Günümüzde dijital çağın getirdiği değişimler yüzünden demode olan tüm sektörler, er ya da geç günümüzün kamçıları olarak tanımlanacak. Bir hesap makinesine kamçı diyebilir miyiz? Daktilo veya videokaset kaydedicisi de kamçı olarak tarif edildi. Hatta gazetelere bile böyle deniyor. Bu durum can acıtıcı tabi. Harvard İşletme Okulu'ndan Profesör Theodore Levitt olmasaydı, kamçılardan mecazi olarak bile bahsedemezdik. 1960 yılında Harvard Business Review isimli dergide yayımlanan "Pazarlama Miyopluğu" başlıklı makalesinde işletmelerin belli ürünlere değil, müşterilerinin ihtiyaçlarına odaklanmaları gerektiğini söyledi. "Eğer kişisel ulaşım sektörünün bir parçası o dönemin kamçı üreticileri, kendilerini bir enerji kaynağına uyarıcı ya da hızlandırıcı bir güç vermekle sorumlu görselerdi, bugün otomotiv döneminde de ayakta kalabilirlerdi" diye yazdı. Ancak kamçı üreticilerinin hayal gücünden yoksun olmasının sektörü otomobil çağına ayak uydurmaktan alıkoyması iddiası, tarihi temellere dayanmıyor. Geçenlerde Virginia'daki Bluefield College'dan yardımcı doçent ve "At Arabası Ticareti: Amerika'da At Arabası Üretmek" (The Carriage Trade: Making Horse-Drawn Vehicles in America) isimli kitabın yazarı tarihçi Thomas A. Kinney ile kamçılar hakkında konuştum. Kinney, 1890 yılında vagon ve at arabası sektöründe 13 bin işletme olduğunu söylüyor. Kinney, bir şirket kendini "kişisel ulaşım" sektöründe tanımlayarak değil, otomobillere yönelik teknolojik uzmanlıkları ile ayakta kaldığını belirtti. Kinney, "En başarılı şekilde geçiş yapanlar at arabası üreticileri değil, at arabalarına parça üretenlerdi. Bazıları hala ayakta" diyor. Bunlardan biri, ürettikleri makaralı rulmanlar ilk olarak 1890'larda vagon tekerleklerinde kullanılmaya başlayan Timken Company. Kinney'e göre, Timken Company otomobile kolayca adapte oldu, çünkü ürünleri hareket edebilen her şeye takılabiliyordu. Halen "Kamçı Şehri" olarak bilinen Massachusetts'in Westfield şehrinde bir zamanlar kamçı, aksam ve yük arabaları parçaları üreten 40 şirket vardı. Bugün sadece 1884 yılında kurulan Westfield Kamçı Üretim A. Ş. ayakta kaldı. Kamçıları ve kırbaçları, at terbiye etme ve engelli atlama gibi binicilik aktivitelerinde kullanılıyor. Kamçı, bir çubuğun etrafına lifler örülerek yapılıyor ve otomobil sektöründe belli bir kullanım alanı yok. At arabası üreticileri, otomobil sektörüne kaymaya çalıştı. "Ama onlar, ince metal işçiliği konusunda uzman olmayan ahşap ustalarıydı" diyor Kinney. Bugün teknolojiye uyum sağlama konusunda hem başarılı, hem de başarısız örnekler bulmak mümkün. Örneğin çoğu fotoğraf makinesi üreticisi, başarılı bir şekilde dijital teknolojiye geçti. Dijital bir kuşatma altındaki gazetelerse geçiş konusunda daha gerilerde. Dijital evrime uyum gösteremeyenler, pekâlâ yük arabalarıyla ve onların parçalarını üretenlere benzetilebilir. Ama kamçı üreticilerinin hiçbir şansı yoktu.