Kayıp çocukların ebeveynleri için, onları çocuğu kaçıran kişiye götürecek en ufak bir bilgi bile değerlidir. Ve genellikle, şaşırtıcı derecede çok sayıda davada zanlı, polislerin aradığı bilgileri içeren bir vergi beyannamesi dolduran bir akraba oluyor. Ancak ABD'deki vergi kuruluşu Devlet Gelirleri Dairesi (IRS), gizlilik kanunları gereği bu bilgilerin açıklanmasının kesin bir şekilde yasaklandığını söylüyor. Yasalar, nafaka davalarında ve federal birimlerin kişinin gelire dayalı devlet yardımı için uygun olup olmadığını belirlemesini sağlamak için IRS'nin verilerine erişimine izin veren istisnalar barındırıyor. Ancak suç davalarındaki yönetmelikler yüzünden, çocuğu kaçıran kişiyi arayan ebeveynler ve polislerin önünde çok sayıda engel var. Amerikan Kayıp ve Sömürülen Çocuklar Merkezi'nin Başkanı Ernie Allen, "Bu, sağduyunun üstün gelmesini ümit edeceğiniz alanlardan biri. Haklarında yakalama emri verilmiş kaçaklardan ve risk altındaki çocuklardan bahsediyoruz." diyor. ABD'de her yıl 200 bin kadar çocuk, çoğunluğu velayet anlaşmazlıklarından kaynaklanmak üzere bir aile üyesi tarafından kaçırılıyor. Adalet Bakanlığı istatistiklerine göre bunların 12 bin kadarı sahte kimlikler çıkarıp yakalanmamak için ülke içinde sürekli yer değiştiren anne babalardan oluşuyor. Bu insanların büyük bir bölümü devlet bürokrasisinin en kapsamlı belgelerinden olan vergi beyannamesini dolduruyor. Hazine Bakanlığı tarafından 2007'de yayınlanan bir raporda, bin 700 kayıp çocuğun ve onları kaçırdığından şüphelenilen akrabalarının sosyal güvenlik numaraları incelendi ve üçte birinden fazlasının kaçırma olayı gerçekleştikten sonra doldurulan vergi beyannamelerinde kullanıldığı fark edildi. Kriminologlara göre çocuk kaçıran kişiyi vergi beyannamesi doldurmaya itenin ne olduğu belli değil. Bunun nedeni kafa karışıklığı, vergi iadesi alabilme umudu veya vergi ödeyemeyerek sorunları daha da güçleştirmeyi önleme çabası olabilir. Nedeni ne olursa olsun, bir vergi beyannamesindeki detaylar, kayıp bir çocuğu arayan polisler için çok önemli olabilir. Yasalara göre, bir ebeveynin gerçekleştirdiği kaçırma federal bir suç olarak soruşturulmadığı sürece, IRS'in elindeki bilgileri polise vermeye hakkı yok. Ancak bu kaçırma olaylarının büyük bir çoğunluğu federal bir suç olarak değil, eyalet savcıları ya da yerel savcılar tarafından inceleniyor. Federal Soruşturma Bürosu'nun (FBI) araştırdığı davalarda bile, IRS'e bilgi için yapılan başvurular nadiren kabul ediliyor. Hazine Bakanlığı, vergi beyannamesini dolduran yüzlerce çocuk kaçırma şüphelisinin kimliğini tespit ettiği halde, bir federal hâkim IRS'ten şüphelilerin adreslerine alınması isteğini reddetti. Kayıp çocuk uzmanlarına göre, federal hâkimler genelde ebeveynler tarafından gerçekleştirilen kaçırma olaylarının ceza mahkemelerinden çok aile mahkemelerine uygun olduğunu düşünüyor. Kayıp çocuğunu arayan ebeveynlere danışmanlık yapan Team Hope'un Başkanı Abby Potasch, "Çocuk ya anne ya da babanın yanında olduğundan bunun gerçek bir sorun olmadığı düşünülüyor" diyor. IRS yetkilileri kayıp çocuklar dernekleriyle yakından çalıştıklarını söylüyor. IRS'nin "Evde Olduklarını Hayal Edin" programı çerçevesinde, 2001'den beri milyonlarca vergi mükellefine üzerinde kayıp çocukların resimleri olan formlar gönderildi. Bu program sayesinde 80'in üzerinde çocuk bulundu. Kayıp çocuk uzmanlarının kanun teklifinde bulunurken karşılaştıkları bir sorun, IRS'den zanlının vergi beyannamesinden ne kadar bilgi vereceğinin belirlenmesi. Bilgi yalnızca çocuğun sosyal güvenlik numarası beyannamede yer aldığında mı istenmeli? Çocuk kaçırma olayını inceleyen polislere sadece vergi beyannamesinin gönderildiği adres mi verilmeli? Yoksa zanlının verilerini elinde tutan işverenin adresi mi? Çocuklarını 2007'den beri görmeyen Griselda Gonzalez, bir bilginin ailesini tekrar bir araya getirebileceğine dair büyük umutlar besliyor. Babaları tarafından California, Victorville'deki evlerinden alındıklarından beri 2 yaşındaki Diego ile 3 yaşındaki Tammy kayıp. Babaları onları bir haftalığına aldı ama bir daha geri getirmedi. Federal kanunların bir kaçağın mahremiyetine çocukların güvenliğinden daha fazla önem vermesi Gonzalez'i öfkelendiriyor. "Çocuklarınız sizden alındığında en zor kısmı gecedir. Uyumaya çalışırken onları hayal edersiniz. Karınlarını kimin doyurduğunu, kâbus gördüklerinde kime sarılacaklarını ya da uyandıklarında kiminle tuvalete gideceklerini merak edersiniz. Ve kendinize onları bulmak için elinizden geleni yapıp yapmadığınızı sorarsınız" diyor. Kayıp çocuk uzmanları IRS verilerini güçlü bir kaynak olarak görüyor. Polly Klaas Vakfı'ndan Cindy Rudometkin, "Bu yolla çözülecek yüzlerce dava var. Bir davayı bile çözse yeter. Eve dönen çocuğun size ait olduğunu düşünün" diyor.
