Ressam Ellen Altfest, bir yıldır yalnız olmaya çalışıyor. Zorunda olmasa da kendi tercihiyle bu yalnızlığı seçen Altfest, bazen davetsiz misafirlerin baskınına uğruyordu. "Yakınımda bir yaprak hışırtısı duyunca, s esi n e ç ıkarıyor d iye bakmam gerektiğini düşündüm ve birdenbire bir vaşakla yüz yüze geldim. Yaklaşık 3 metre ötede bir vaşak gözünü dikmiş bana bakıyordu. Sonra benden korkmuş gibi ormanın içine doğru koşup uzaklaştı" diyor Altfest. 42 yaşındaki Altfest, çevremizdeki sıradan şeylere (kaktüs, çalı, paslı borular, erkek vücudunun mahrem uzantıları) bakan, takıntılı şekilde en ince ayrıntısına dek resmeden itinalı, emek yoğun tuvalleriyle son 10 yılda son derece saygı gören bir ressam haline geldi. New York'taki Yeni Modern Sanat Müzesi'nde küratör olan ve geçen yıl burada Altfest'in ilk kişisel sergisini düzenleyen Jenny Moore, Altfest'in resimleriyle ilk kez karşılaşması için "Tuhaf bir deneyimdi. Sanki bilindik bir şeye bakıp beklenmedik bir şey görmek gibiydi" diyor. Altfest, asmakabağı tasvirinde hiçbir kırışıklık ya da lekeyi atlamamış. Erkek koltukaltına onun bakışı, aylarca modelin birkaç santimetre yakınından gözlemlediği her tüy, çatlak, gözenek ve görünür damarı kapsarken, gerçekliği tekinsizliğe dönüştürüyor. Altfest, ilk kez bu ay Venedik Bienal i'nin ana sergisinde kamuoyunun karşısına çıkan son tablosu "Tree" (Ağaç) üzerinde Mart 2012'de çalışmaya başladığında, çalışma tarzında bir dönüm noktası oluşturacağını öngörmemişti. Konu son derece basitti: Ailesinin Connecticut'ta sahip olduğu bir evin yakınındaki ormanda devrilen ölü ağaç gövdesinin kısa bir parçası. Ancak 13 ay süren süreçte yaşadıkları, ancak bir keşişin yaşayabileceği dini bir odaklanmaya ve sabır egzersizine dönüştü. Katlanır sandalyesinde şafaktan günbatımına dek oturarak, aylar boyunca haftada yedi gün kütüğü resmetti. Mevsimler değişti, hava soğudu. Ayaz o kadar aşırı bir hal aldı ki, profesyonel tipte ikinci el bir kar giysisi almak zorunda kaldı. "Pek sağlıklı olmadığı aşikar diye düşünüyorum" diyor Altfest. Ancak tam olarak anlamadığı ve hâlâ da anlamlandıramadığı bir şekilde tablo, Altfest için inanılmaz bir önem kazanmıştı. Bir yandan ölü bir ağaç kabuğunu resmetmenin ne kadar karmaşık ve zor olduğunu anladı. Öte yandan, kış aylarında resim yapmaya ara vermesi durumunda baharda ağaç kütüğünün değişmiş olacağından korkuyordu. "Orada olan bir şeyi nasıl resmetmem. Tek nedeni, tabloya daha az zaman harcama isteği olabilir" diyor. Altfest, (sadece erkeklerin) beden bölümlerini resmettiği yıllar boyunca, genelde ressam arkadaşları olan modellerini, kendisinin ormanda yaşadığı günlerle yarışacak fiziksel sınavlardan geçirmiş. Altfest'in biri cinsel organına, diğeri ise bedeninin üçte ikisine oda k la na n ik i tablosuna modellik yapan ressam T. M. Davy, bir yıl boyunca stüdyoda bir sandalyede tuhaf bir şekilde oturmuş. Davy, "Bedenim tek bir pozisyonda uzun süre oturmayı r e d d e d e c e ğ i n i düşünmemi ş t i m" diyor. Altfest ise "Ağaç" resmini bitirdikten bir gün sonra, kısa bir süre kendisini kaybolmuş hissetmiş. Altfest , "Aylar b oy u nc a r e smi yaparken ağaçla o b a ğ l a n t ı y ı h i s s e d i y o r d um. Birbirimize eşlik ediyormuşuz gibiydi. Bir açıdan, işim bitti diye kütüğü terk ettiğim için kendimi kötü hissediyorum. Şimdi oradan uzakta, burada otururken, onu düşünüyorum" diyor.
RANDY KENNEDY
