Marx da varlıklı bir aileden geliyordu

28 yaşında bir çağdaş sanatçı, Sabahattin Ali'nin romanlarını, Sait Faik'in öykülerini seviyor. İdeal dünyalar, seçimler, sınırlar, insanın içindeki iyi ve kötü duygular onun işlerinin konuları. Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle çektiği videoları anlatırken çok heyecanlanıyor. Londra'da hem okuyup hem bankada çalıştığı dönemde resimden video sanatına yöneldi ve İstanbul'da açtığı kişisel ve karma sergilerin ardından eserleri Eczacıbaşı, Borusan ve Taviloğlu koleksiyonlarında yer aldı. Kazandığı paralarla beğendiği Türk sanatçıların eserlerini satın alıyor. Evinde kalabalık arkadaş gruplarıyla toplanıp yemek yapmayı seviyor, beraber yenen bu yemeklerdeki dürüst sohbetlerin onu büyüttüğünü düşünüyor. Ancak pek çokları onu sadece Boyner ailesinin sanatçı kızı olarak tanıyor. Cem Boyner ve Bilgün Dereli'nin kızı Elif Boyner, 'Zengin çocuğu sanatçı mı olur?' tepkilerine ilk başlarda çok üzülse de artık gülüp geçtiğini söylüyor. Bir içki firmasının hayata geçirdiği Absolut Blank'ın projesi kapsamında Galerist Tepebaşı'nda geçtiğimiz hafta bir enstalasyonu sergilenen, çağdaş sanat fuarı Contemporary İstanbul'da eserleri yer alan Boyner'le hem çağdaş sanatçı hem de 'zengin çocuğu' olmayı konuştuk.

ZENGİNSEN SATIŞ KAYGIN OLMUYOR
- Boyner soy ismiyle sanat dünyasına çıkmak nasıldı? Nasıl tepkiler aldınız?
- Kolay değildi. 'Zengin çocuğundan sanatçı olur mu?' dediler. Ama Karl Marx da zengin bir aileden geliyormuş, biliyor muydunuz? Oysa ki zengin bir aileden geliyorsan, maddi durum bakımından şansı olmayan insanlar bir noktada belki de daha satışa yönelik eserler yaparken, sen böyle bir kaygın olmayacağından belki daha dürüst eserler yaparsın. Ben böyle düşünüyorum. Tabii ki yanlış anlaşılmasın, her sanatçı dürüsttür, ama zengin bir aileden gelince sonuçta satış kaygısıyla eser üretme ihtimalin kalmıyor. Zaten bana laf edenler genellikle sanatçılar olmuyor nedense. Sanatla yeni ilgilenmeye başlayan ya da hiç alakası olmayanlardan geliyor.
- İstanbul'da ilk serginizi açmak istediğinizde ne gibi tepkiler aldınız?
- Eskiden hiç gitmiyordum galerilere sergi için başvurmaya. Şimdi ise zaten insanlar soruyor 'Atölyene gelebilir miyiz?' diye. Zaten ilk olarak Tophane-i Amire'deki 'Duygulanım Hali' sergisinde, ardından Pilevneli Project'te açtığım sergiden ve Contemporary İstanbul'da Taviloğlu, Eczacıbaşı ve Borusan'a işlerim satıldıktan sonra insanlar beni ciddiye almaya başladı. Bence ne kadar çok çalışıp dürüst olursam yaptığım işte, bu tepkiler hep geçecek. Eskiden çok takıyordum bu tepkileri, ağlamıştım bir keresinde, ama şimdi gülüyorum sadece. Murat Pilevneli daha önce görmüştü mesela resimlerimi, ama bana dedi ki 'Biraz Londra'da bir şeyler yap. Yoksa hemen burada gelip sergi açarsan soyadından dolayı çok tepki gelebilir'. Ama aslında ilk benimle çalışmayı teklif eden galeri Siyah Beyaz'dı. Onlar Londra'da bir grup sergisinde benim işlerimi görmüşlerdi. Şimdi onlarla çalışıyorum ama başka projelerim de var.

13 YAŞINDA STAJA BAŞLADIM
- Londra'ya gitmeye, sanat okumaya nasıl karar verdiniz?
- Biz kardeşlerimle çocukluğumuzdan beri Beymen'de staj yapıyorduk. 13 yaşında call center'da başladım ben. Orada duruyorduk, işi öğreniyorduk. Yazları bir ay falan. Bir fikrimiz olsun diye. Babam da çok küçük yaşta girmiş. Üniversiteye başlayınca da moda stajları yapıyorduk sürekli. Ben resim yapıyordum, ama hobi mi acaba diye düşünüyordum. Ben tam Dubai'ye çalışmaya gidecektim, oradaki işim bile ayarlanmıştı. Sonra o zaman benim bir sanatçı erkek arkadaşım vardı, onun sayesinde aslında fikrim değişti. Babama sordum 'Ne istiyorsan onu yap, zorla gönderecek değilim', dedi. Aradım Dubai'yi, 'Ben Güzel Sanatlar yüksek lisansına başvuracağım,' dedim. Sonra Londra'ya gittim. Yarı zamanlı bir bankada çalıştım.
- Çalışıp para kazanmaya ihtiyacınız yoktu diye tahmin ediyorum. Neden çalıştınız?
- Son dakikada fikrimi değiştirdiğim için sorumluluk hissetmiştim aileme karşı. Kiramı çıkarıyordum, haftada üç gün çalışıyordum. O zaman resim bölümüne başvurmuştum Güzel Sanatlar'a. Sonra yanımda kamera bulundurmaya başlamıştım. Ve videoya geçtim. Hocalarım bakımından çok şanslıydım. Birkaç tane video çekmiştim. Gözleme çok meraklıydım.
- Londra tecrübeniz nasıldı? Orayla buranın farkları neler?
- Londra'da kayboluyorsun. Kimse kimseye yardım etmiyor. Burada tam tersi. Galata'da yaşıyorum, Dursun Usta var mesela, marangoz. Bir şey yapıyor, bana hediye ediyor, ben ona yemek yapıp veriyorum.

Ne diyeceğimi bilemiyorum bizim kuşak hakkında
- Sizin kuşağınız ve yaşıtınız sanatçılar hakkında ne düşünüyorsunuz?
- Bir jenerasyon yetişiyor. En çok beğendiğim sanatçı mesela Nazım Ünal Yılmaz. Bence çok heyecan verici bizim kuşak, ama çok anlamadığım şeyler de var. Samimi bulmadığım çok şey var, yapmacıklık, gösteriş, hoşuma gitmiyor çok. Bir yandan da beni daha çok heyecanlandıran jenerasyon Cevdet Erek'ler, Leyla Gediz'ler. Belki biz daha genç olduğumuz içindir. Tam ne diyeceğimi bilemiyorum bizim kuşak hakkında. Ama biz arkadaşlarla toplandığımızda, mesela Nazım Ünal Yılmaz'la, o benim sergim hakkında ne düşünüyorsa, gerçekten onu söylüyor, ben de onun sergisi hakkında ne düşünüyorsam onu söylüyorum.
- Erkek arkadaşınız Cem Doruk. Magazin basınında Elif Boyner'in sinemacı sevgilisi diye çok haber çıkıyor. Bu haberler hakkında ne düşünüyorsunuz?
- Cem yapımcı. Aheste Yapım onun yapım şirketi; çok güzel, ideallerinden fire vermeden çalışıyorlar. Magazin haberlerini ise boş ver. Onlarla ilgilenenler, küçük dünyalarında ilgilensinler. Çok önyargı vardı hakkımda, ama bence aşıyorum yavaş yavaş.

İki kısa film projesi çekmeye hazırlanıyorum
- Yeni projeler neler?
- Kısa filmler çekeceğim ocak ve şubatta iki tane. Bir tane daha proje var. Bir dönem balonlu ambalajların içine şırıngayla boya doldurup resimler yapıyordum. Şimdi bu malzemeyle 50 metrekarelik alanı kaplayacağım. Soba, duvar, perde, koltuk olan bir oda. Bu korumak amaçlı bir kaplama; nostaljik bir odayı kaplayacağım. İçinde Kürk Mantolu Madonna resmi olacak Zeki Müren resmi olacak.
- Kürk Mantolu Madonna'yı da siz mi çizeceksiniz?
- Evet. Bilmiyorum yüzünü boş mu bıraksam, nasıl yapsam daha karar vermedim. Ama çizeceğim.

İdeal dünyalar yarattım mercekteki videolarda
- Absolut'un projesi kapsamında yaptığınız enstelasyondan bahseder misiniz?
- Tasarımcı Derin Sarıyer bir proje yapmıştı, onun hikayesi boş bir sayfadan başlıyor. Ben de onu devam ettirdim, benimki de ideal dünyaları anlatıyor. Merceklerden görünen videolar var. İdeal dünya dediğim, çok politik şeylerden bahsetmiyor. Temel şeylerden bahsediyor. Tüm insanlar için eşit şekilde ideal olabilecek bir dünya... Sınırların olmadığı bir dünya düşünüyorum. Bir videoda serbestçe uçan martılar var. Bir başka videoda sürekli yolunu değiştirerek giden bir adam var. Hep aynı yoldan gitmek zorunda olmadığımızı gösteriyor. Bir başka videoda ağaçlar arasında dolaşan bir kız var, benim ikiz kardeşim. Tatminsiz değil, zevkli bir arayışı gösteriyor.

İkiz kardeşimle saç saça kavga eder, sonra hemen barışırız
- İkiz kardeşle büyümek nasıl?
- Süper bir şey... Her zaman bir dostun var. Kavga edip, saç saça baş başa girip iki dakika sonra hiçbir şey olmamış gibi devam edebiliyorsun. Bayağı güzel bir şey. Yalnız kalmazsın hiçbir zaman. Ama diğer kardeşlerimle de öyle hissediyorum. Küçük kardeşim Emine de sanatçı mesela. O da Ayvalık'ta yaşıyor şu anda. Resim ve heykelle uğraşıyor. Sesi de çok güzel. Neriman Polat'la çalışıyor. Çok düşünen, çok okuyan, çok çalışan bir insan. 23 yaşında, yakında onun da işlerini inşallah göreceğiz. Çok yetenekli, kafası çok iyi çalışıyor. Biz beş kardeşiz. Sinan var 24 yaşında, annemiz ayrı, ama kardeşim. Bir de Murat var, o benim bebeğim, 16 yaşında, babama benziyor.
- Nasıl bir çocukluk geçirdiniz?
- İsviçre'de yatılı okula gittim, orada resim yapıyordum ama hiç emin değildim sanatçı olacağımdan. Biz tüm kardeşler, anne-babamız ayrı olmasına rağmen çok yakındık. Annem, biz çocukken müzede gezdirirdi bizi. Babam da benim sanatçı olmamla ilgili ikiz kardeşim Ayşe'ye 'Bir hevestir, geri döner aramıza diyordum, ama şimdi çok beğeniyorum işlerini,' diyormuş. Ben çok şanslıyım böyle bir ailem olduğu için.
- Eserleriniz hem Eczacıbaşı hem Borusan hem de Taviloğlu koleksiyonuna girdi şimdi. Bu nasıl hissettiriyor?
- Her biri çok çok önemli. Taviloğlu çok eski ve önemli, Eczacıbaşı bana sekiz 10 yıl sonra eserlerim İstanbul Modern koleksiyonunda sergilenir mi diye hayaller kurdurtuyor, Borusan da çok sevindirici.
- Sizin ailede koleksiyonerlik merakı var mı?
- Babam fotoğrafa meraklı. Canan Tolon babamla teyze çocukları. Onun eserleri muhteşem, bayılıyorum ona. Elvan Altay da üvey annem Ümit'in kuzeni. Babamı yavaş yavaş çağdaş sanata teşvik ediyorum. Annem de küçük küçük resim koleksiyonu yapıyor. Bora Başkan'dan iki tane küçük iş satın aldım. Pilevneli'deki sergiden ilk gelen paramla almıştım. Ayrıca bende Gaye Su Akyol'un resimleri var, Bora Akıncıtürk'ün var... İsmet Doğan'la eser değiş tokuşu yapmak istiyorum. Nazım Ünal'dan ve Uğur Güler'den eser almak istiyorum. Ama bir numaram Cevdet Erek.