Fenerbahçe'yi geçen sezonlardan farklı kılmak için transferler yapıldı. Aykut Kocaman "umursamaz" takımın, "sorumsuz" oyuncularına, "bundan böyle..." diyerek kolları sıvadı. Sancılar yaşandı, Avrupa kulvarı kaybedildi. Hedef transferler yapıldı. Tempolu, dikine oynayan oyuncular ile "geveleyen" futbolun, daha mücadeleci ve "isteyen" bir tavır alması için antrenmanlar ayarlandı. İyi maçlar da oynanmaya başlandı. Ama; Gaziantep'te "eski", yeniden "değişim" ile yerini değiştirdi. Emre Belözoğlu olmadan, sanki düşünme kabiliyetini yitirmiş oyuncuların orta sahasında, sıradanlaşmayı sindirdiler. Sahadakiler de sindirdi, kenardakiler de. Emre olmayınca risk almıyorlar. Topu almak için kendilerini göstermiyorlar. Topu almak için kendini gösteren bir anda kaderi ve rakip ile baş başa kalıyor. Çok koşmanın "nafileliğinde", istatistiklerin "çalışkan oyuncusu" olmanın peşindeydiler. "Koştun ama nereye?" diye sorduklarında cevapları yok. Alex'in bu yoklukta liderliği ve sorumluluğu alması gerekiyordu. İyi başladığı maçta golle birlikte temposunu bitirdi. Gaziantep'in ele geçirdiği, paslarla oyunu ördüğü dakikalarda, ne bir faul ürettiler, ne bir çalım ne de doğru dürüst bir atak.

ESKİ DÜZENE TESLİM OLMUŞ!
Emre'nin karakterinden çıkıp, Alex'inkine döndüler bir anda. Büyük futbolcunun, 100 gollü kaptanın, küçük fedakarlıklar barındıran, az mücadeleci takımı oldular. Aykut Kocaman'ın bu çaresizliği ilk yarıda fark etmemesi mümkün değildi. İkinci yarıya aynı oyuncular ve düzene izin vermesi ise anlaşılamaz. Eğer soyunma odasında sıkı bir kavga çıkmadıysa, 1-0'lık skor, bu keyfiyetin üstünü örttüyse, artık hiç konuşmayalım "felsefe" veya "prensipler"den... "Önemli olan kazanmaktı" diyeceklerdi ki futbolun adaleti sahalara geri döndü. Sinmeyen, isteyen ve uğraşan takım olarak Gaziantep'in hakkını vermek gerekir. Her takım "kalite" sorunu yaşayabilir. Ama sahada saklambaç oynanmaya başlanıyorsa, yürek ve akıl koyanlar, maç analizindeki kat edilen mesafe sayısını mazeret olarak kovalıyorsa, problemler daha büyür. Bunu çözmek Aykut Kocaman'ın göreviydi. Aynı oyuncuların, benzer maç sayıları o kadar çok ki, "sürpriz oldu" da diyemez. O zaman neyi değiştirecek? Ya da farkını nasıl gösterecek? Bu duruma geçmiş olsun denir, Kocaman da dümeni kendinden öncekiler gibi, eski düzene teslim etmiş.