Nihal coş, Ayşe kafayı kır kırlara koş! Şu annemin ettiğine bakar mısınız, kınaları yakar mısınız?
Şimdi zaten 'Aşk-ı Memnu' final gecesinden dolayı gerginim. Niye mi?
Aaa! O kadar bölüm izlemişim, kâh Bihter olmuşum kâh Nihal, çok şükür Firdevs olabilmek en uzak ihtimal.
Sinirlenmişim, isyan etmişim, gün gelmiş L koltuğumun köşesine büzüşüp gözyaşlarımı sel etmişim (Aaa! Ben resmen kafayı yemişim) ve yüzmüşüm yüzmüşüm kuyruğuna gelmişim.
'Aşk-ı Memnu' yoldaşım Özdenim yanımda, aramıza sızmış dalgacıbaşı Yasemin, L'nin diğer ucunda, nefeslerimizi tutmuş bekliyoruz.
Çok pardon ama tarihi bir andayız. Bizimle dalga geçen erkek kısmına kalayı basarız. Ne yani, onların derbi maçlarında kıyamet kopuyor, televizyonun önünden geçmek, soru sormak, hatta evde nefes almak bile yasaklanıyor da bizim dizimize niçin burun kıvrılıyor?
Bizimkisi öyle bir his ki, öyle bir bağlılık ki size yemin ediyorum hayatımın aşkı çıkıp 'Aşk-ı Memnu' final gecesi benimle buluşmak istese oralı olmam.
Kıvamım budur yani.
İşte dizimizi izlerken, beri yandan da Twitter'dan 'Aşk-ı Memnu' kardeşliği adına tweetleşirken Nihal'in kına gecesi sahnesi geldi!
Tabii ki dizide bile kınanın adresi belli; Al Jamal. Her kınada müstakbel gelinlere bir numara çekmek moda ya... Bu kez Nihal'in arkadaşları Behlül maskesi takmış, kınalı kuzu Nihal'i ortalarına almış dans ediyorlar.
"Ah saf Nihal, sen az sonra yüksek yüksek tepeleri göreceksin" derken bip biippp! Mesajım var. "Yahu kim bu kına gecemle arama giren densiz" oflamasıyla telefona bakıyorum.
Annem! Ve mesaj şu; "Ayşeciğim, harika bir fikrim var, sen evleneceğin zaman (inşallah) kına gecende, senin gelmiş geçmiş bütün erkek arkadaşlarının fotoğraflarından maske yaptırıp kızlara giydirelim, sağa sola sallansınlar, sen de çakkıdı çakkıdı oyna. Ne dersin? Süper fikir değil mi?"
O an ağzımdaki kolayı püskürdüm. Anneeeeee!
Gelmiş geçmiş bütün erkek arkadaşlarım ha? Sanırsınız düzinelerce. Anne ne yaptın kızını sen?
Onu geçin, siz annemin yayın yaptığı frekansa bakın. Bir anne bu kadar komik olabilir mi? Bizim kızlar mesaja gülmekten koptu, o anda tüm saatler Oya'ya ayarlandı tabii.
Şimdi kaseti biraz ileri sarıyoruz...
Ertesi akşam; annem, ben, Yasemin annemin arabasındayız. Arabada Candan Erçetin'in CD'si var. 'Vay Halime'yi çok seviyorum diye tuşlara ileri geri basıp arıyorum, tam buluyorum...
Annem kızıyor: "Aaa ben bu şarkıyı hep geçiyorum."
Daha önce dinlememiş ama geçiyormuş. "Dur" dedim "Anne hele bir dinle."
Şarkı başlar "Ak güvercin olaydıııım / pencerene konaydıııım / penceren çok yüksekteee yar dizine kooonaydııım..." bu mısralarda annem hafiften sağa sola sallanmaya başlar...
Şarkı devam eder "Birine âşık oldum düştüm peşineee / hayat çok güzel göründü birden gözüme / annem sakın yapma dedi güldüm yüzüne / çok seviyorum anne dedim karışma bize"... annem bana yan yan bakıp direksiyona ellerini vurmak suretiyle ritim tutup gülmeye başlar.
Şarkı daha da devam eder "Vay vay vaaay vay benim halime / Dinlemedim anneciğimi düştüm zalime" ... Ve annem arabada coşar, bi Seda Sayan misali parmakları yalayıp şıklatmadığı eksik kalır. Sanırsınız kadın hayatının şarkısını buldu.
Annem: "Ay ben bu şarkıya bayıldım, kaç numara bu? Arabaya bindim mi artık bu çalar başkası çalmaz."
Al bana kına. Gördünüz mü başıma geleni. Hadi Behlül'den kazığı yiyen Nihal, babası ve kardeşiyle uzun bir seyahate çıkıp "Taklım Taklım" diye diye yırtacak.
Üstelik yaşı çok küçük. Ya ben?
30 yaşımda annemin geldiği ruh haline, bana ettiği muameleye bakar mısınız? Hakkikaten vay benim halime.