Son günlerde durumumuz şu; altı kız takılıyoruz. Bir benim evde, bir onun evde, balıkçıda, kafede, telefonda, Skype'ta...
Kız muhabbetinin dibindeyiz. Hepimiz bekârız. Aramızdaki tek erkek benim Mini.
Hepimiz işlerimizle kafayı bozmuş durumdayız.
Komiğiz. Eğlenceliyiz ve anlaşılmazız.
Kafamızda deli sorular var. Cevapsızız. Zaten biz kadınların kafasında her zaman deli sorular var.
Artık iyice anladım; "Kadınlar ne ister?" sorusunun cevabı tek; Kadınlar olmayını ister, olmayanı. Nokta. Haydi örneklerle satırbaşı.
Adam çok mu arıyor? Aramasın. Aramıyor mu? Nasıl aramaz, arasın.
Adam seviyor mu? Sevmesin. Sevmiyor mu? Hayvan herif benim gibi kız sevilmez mi?
Saçımız uzun mu? Kestirelim. Kısa mı? Aaa kadın dediğin uzun saçlı olur kaynak taktıralım.
Zayıflamış mıyım? Yok yaaa daha üç kilo fazlam var.
Ne? Şişmanlamış mıyım? Sen kendi koca popona bak!
Sevgilimiz hiç sürpriz yapmıyor, ayı! Madalyonun diğer yüzü; Kusacağız ani hareketlerinden, sürprizden bunaldık, hazırlıksız yakalanmaktan bıktık be dayı!
Arkadaşlarıma ters bu adam, asosyal sinirimi bozuyor...
Tersini yapana; yahu çüşşş! Bu kadar da sosyal olunmaz ki, benimle hiç ilgilenmiyor.
Diyelim dolap ayakkabıdan geçilmiyor ama şu sorduğum ayakkabının numarası neden bulunamıyor. Bulununca da içim artık o ayakkabıyı almak istemiyor. O kadar paraya değmez.
Güneş açsa çok sıcak, yağmur yağsa planlarımız bozulacak. Evlenene bekâr hayatı cazip, bekârının hayali yüzük.
Türk kahvesi içerken latte çeker canımız, latte içerken türk kahvesi. Budur işin özeti.
Örneklerden kitap çıkar hatta kalın kalın seri kitaplar.
Kadınların ne istediği o kadar net ki; olmayan! Asla olamayacak olan. Kafaya takılan. Soru işareti kalan. Kavuşulamayan. Bizde değil başkasında şık duran.
Valla ne yalan söyleyeyim dostlar, çok yoruldum ben bu kadınlıktan. Kendi kendime ağır geliyorum artık. Bu kadar zor olunmaz ki.