Bir tarafta ligden düşmüş bir takım, takımını küme düşürme moralsizliğindeki futbolculardan oluşan Mersin İdmanyurdu, diğer tarafta ise
"Nasıl olsa bu seneyi kurtardım" mantığındaki Antalyaspor… Rakibin seyircisi kaçmış, tribünlerde 300-500 taraftar takımını desteklemek ya da
"Aldırma gönül aldırma" demek için gelmiş… Yani Antalyaspor için deplasman sayılmayacak bir atmosferde oynanan bu maçtan kırmızı beyazlıların galibiyetle ayrılmaması için hiçbir neden yok.
Ancak bunun gerçekleşmesi için oyuncunun istemesi, ruhunu sahaya koyması lazım. İşte ikinci yarının tamamında olduğu gibi bu maçta da bunu bulmak mümkün olmadı. Antalyaspor adeta
"Düşene bir tekme de sen vurma" der gibi rakibin üzerine gitmeyi düşünmedi bile.
Koskoca ilk yarıda bir tek İsaac'ın kalecinin kucağına nişanladığı bir şut ve bir tek de korner kullandı Antalyaspor… Mersin İdmanyurdu ise günah çıkarmaya çalışır gibi istekli olmaya çalışsa da gücü, mecali zaten tükenmişti, arzusunu ilk yarıda icraata dönüştüremedi… Küme düşmüş olsa da böyle bir rakibe gol atamamaktan utanç duymuş olmalılar ki ikinci yarıya golle başladılar.
Galip duruma geçince de moralleri yerine geldi ve pozisyon üstüne pozisyon buldular. Yenik duruma düştükten sonra Özdilek'in klasikleşen oyuncu değişiklikleri başladı.
Murat Duruer, Petr Janda ve Ömer Şişmanoğlu kurtarıcı olarak oyuna girdi. Antalyaspor'da bir şeyler yapmaya çalışan üç kişi vardı. Biri uzun süre sonra forma giyen kaleci Polat kurtarışlarıyla takımını farklı yenilgiden kurtaran adam oldu. Her zaman olduğu gibi Tita diğeri ise sol kanatta oynadığı zaman iyi şeyler yapan Musa Nizam'dı.
Şifo'nun değişiklikleri Murat Duruer ile beraberlik golünü getirse de ortaya konan futbol adına Antalyaspor adına iyi şeyler söylemek yine mümkün değil…
