Babam hayatımın dönüm noktasıydı
Sporla bu kadar iç içeyken neden başka bir bölüm okumayı tercih ettiniz?
Babamı kaybetmek hayatımdaki ilk ve belki de en büyük dönüm noktasıydı. Daha 11 yaşında bile değilken birden büyümüştüm ve annemle büyük yaşam savaşımız böyle başladı. Yaşamımızı, ekonomik özgürlüğümüzü elimizde tutarak babamsız devam ettirmeliydik ve yasalara göre bunun tek yolu benim eczacı olmamdı ya da eczaneyi kapatmamız gerekiyordu. Tam on iki yılın ardından 2011'de Hacettepe eczacılık fakültesinden mezun olup babamın kurucusu olduğu eczanemizi üzerime devraldım.
YATILI OKUDUM
Neden cimnastiği bırakarak dans etme kararı aldınız?
Fen lisesinde yatılı okuduğum için bir kaç yıl spora ara vermek zorunda kaldım. Son sınıfta üniversite sınavı için rapor alır almaz ilk işim antrenmana koşmak oldu. Aerobik cimnastikle spora geri döndüm ve üçüncü yarışmamda Türkiye şampiyonu oldum. Üniversite için Ankara'ya geldim. Okul ile beraber cimnastik sporuna devam edebilmek için eğitim sistemi ve o dönemki federasyonun sporcusuna destek değil köstek olan uygulamalarına direndim. Gerçekten çok yorucu bir süreçti. Çünkü belirli bir noktadan sonra sadece Türkiye şampiyonu olmak yetmiyor. Daha fazlasını yapmak istiyorsunuz. Ve sürekli aynı şeyleri yapmak, arka arkaya iptal olan yarışmalar, bırakın milli takıma girmeyi, federasyonun yurt dışında yarışmaya izin dahi vermemesi gibi sorunlar sonucunda bu spora olan tüm heyecanımı kaybettim. Bu sırada üniversite son sınıftaydım ve bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine dansa başladım. Bu benim için büyük bir dönüm noktasıydı. Hani bir şey için yaratılmış olduğunuzu hissedersiniz ya, hayat koşuşturmacası içerisinde beni derinden bu kadar bağlayan heyecanlandıran başka hiç bir şey olamazdı.
SAYGI DUYULMAK EN ÖNEMLİ MADALYADIR
Cimnastik yaptığınız dönemde kendinize hedef koyabildiniz mi ve bu hedeflerin ne kadarını gerçekleştirebildiniz?
Tabi ki hedeflerim oldu. Elimden geldiğince bunları gerçekleştirdiğime inanıyorum. Zaten bu doyumu hissetmesem cimnastik kariyerimi bırakıp dansa başlamazdım. Sizi her şeyinizle örnek alan binlerce minik sporcu olduğunu görmek, unutulmamak, milli formayı giymek, sevilmek ve saygı duyulmak, bir sporcunun sahip olabileceği en büyük madalyasıdır.
EN BÜYÜK DESTEĞİ ANNEMDEN GÖRDÜM
Anneniz sizi bu süreçte ne kadar destekledi?
Annem en büyük destekçim, arkadaşım, her şeyim.
Uzun vadedeki hedefiniz ne?
Yaşamı ne kadar keyifli hale getirebilirsem sonuna kadar gitmek ve kendimi şımartmanın tadını çıkarmak :) Şaka bir yana, bazen bir boşluğa düşüyorsunuz fakat sonra bir bakmışsınız alakasız zamanlarda yaptığınız ve alakasız sandığınız şeyler bir araya gelip sizi oluşturmuş. En büyük isteğim üniversiteyi bitirdikten sonra zorunda olduklarım ve olmak istediklerimi birleştirebilmek ve tek bir noktaya odaklanabilmekti. Büyük resmi görebilirken ayrıntıları da fark edebilmek, an'ı yakalayabilmek, ileriye ve hep en iyiye gitmek, bu dünyada neler yapabileceğimi görmek, sınırsızlığımı yaşamak istiyorum.
Bengü BAĞCI