Öylesine tipik bir Fransız filmi ki... Ama Fransızlar Türkiye'ye Fransız kalsalar da, en azından Türk sinemaseverlerin bu filme Fransız kalmamasını dilerdim! Çünkü insana dair her şey aslında ilginçtir. Hele taze, farklı şeyleri ustalıkla söylüyorsa... Bu film de bunu yapıyor. Fransızlara dair birçok şeyi, belki onları bile şaşırtacak bir olgunluk ve özgürlükle anlatıyor. Film açık biçimde 'merhum' (aslında 'müteveffa' demem gerekirdi) yönetmen Claude Sautet'nin o ünlü 'gruplu filmleri'nin izinden gidiyor:
Max et les Ferrailleurs/Şeref Yolu, Sen, Ben ve Diğerleri, Mado vs. Anlatılan yine orta sınıf bir grup Fransızdır. Birkaçının adları ve aksanları, kadın-erkek demeden habire öpüşmeleri, biraz da Arap kökenleri olabileceğini düşündürür. Ama çok ayrıntı olarak... Film etkileyici bir kaza sahnesiyle açılır: Bir diskotekte vur patlasın çal oynasın eğlenen Ludo, sabaha karşı eve dönüşünde ağır bir kaza geçirir. Biraz sonra tüm arkadaşları başucundadır. Ama hastanede çok kalmazlar. Aralarında en zenginleri olan iş adamı Max'ın konuğu olarak her yıl gittikleri tatil için yola çıkarlar. Tatilde herkesin eteğindeki taşlar ortaya dökülür. Evli ve çoluk çocuk sahibi Vincent, birden Max'a açılarak ona bir tür âşık olduğunu açıklar. Eşcinsel değildir, ama adamın cazibesine kapılmıştır! Ludo'nun son sevgilisi Marie, randevulaştığı yakışıklı bir müzisyenden beklediği ilgiyi bulamaz. Grubun bekarları ve de en mutsuzları olan Eric ve Antoine, ikisi de sevdikleri kadınları yitirmek üzeredir. Bunun üzerine birlikte yola çıkıp onları yeniden tavlamaya uğraşırlar. Bu arada Ludo hastanede canıyla uğraşmaktadır. Film, biraz gevşek tutulmuş, serbest vezin biçimde anlatılmış. Bu belki belli bir doğallık da veriyor, ama filmi de hayli uzatıyor: Tam 154 dakika... Keşke yönetmen birazcık kesebilseymiş! Yine de ilgiye değer bir film bu... Kadın-erkek ilişkilerine makro bir bakış. Kadını yücelten bir kültüre rağmen erkek egemen davranışlar kadar, kadının seçimleri ve kişilikleri karşısında yenik ve zavallı duruma düşen erkekleri de iç acıtıyor. Arkadaşlık kavramını önemser gözükseler de en yaşamsal bir dönemde kişisel zevklerinden vazgeçmeyen dostlar, ayrıca acıklı bir durum oluşturuyor. Ve film, Sautet'nin güzelim filmlerinden uzun zaman sonra, grup öykülerini anlatmayı iyi bilen bu sinemadan gelen bir sürpriz oluşturuyor. Doyurucu bir takım oyununun da katkısıyla...Yakın zamanda
Last Night/Son Gece filminin Fransız âşığı olarak izlediğimiz Guillaume Canet, bu kez oynamadan yazıp yönettiği filmde başarıya ulaşıyor. Belki çok önemli değil, ama diyelim ki Mike Leigh'nin (yakında göreceğimiz)
Another Year/Ömrümüzden Bir Sene filmine başyapıt muamelesi yapanların, en azından bu filme de ilgi göstermeleri beklenir. Çok da farklı değiller çünkü...
KÜÇÜK BEYAZ YALANLAR ***
(Les Petits Mouchoirs) Yönetim ve senaryo: Guillaume Canet Görüntü: Christophe Offenstein Oyuncular: François Cluzet, Marion Cotillard, Benoit Magimel, Gilles Lelouche, Jean Dujardin, Laurent Lafitte, Valerie Bonneton, Pascale Arbillot, Joel Dupuch Fransız filmi