Lükse merakım yoktur, tek lüksüm kitaplarım

KÜRŞAT BAŞARAnnem 70'li yıllardan beri dizi izler. Amerikan dizileriyle entrikaları tanıdı, Brezilya dizileri ile devam etti. Şimdi Türk dizilerini kaçırmıyor, üç bölüm sonra ne olacağını bilir. Bir dizinin ilk bölümünü izlesin, akıbetini söyler ve doğru çıkar. Annemin sevmediği dizinin birinci olma şansı yok.
Türkiye'de gazetecilik mesleğinin heyecanı bitti. Gazetecilik heyecanlı bir iş demek, yani haber yapmak demek. Kültür sanat sayfası da yapsan, haftalık röportaj da yapsan, siyasi yazı da yazsan heyecan verici bir şeyler yapıyor olman lazım. Eskiden gazetecilik öyle bir şeydi, şimdi artık böyle yapılmıyor.
Yazıdan uzak kalmam mümkün değil. Bir Balkan hikayesi senaryosu yazıyorum. Bu bir aşk hikayesi, 1911-1915 yılları arasında Balkanlarda başlıyor, Çanakkale'de sona eriyor. O dönemin coğrafyası son derece karışık. Makedonya'dan, her ırktan, dinden insan olan bir coğrafyadan bahsediyoruz. Ana kahramanlarımız Arif ve Zeynep. atv için yazdığım bu dizide Zeynep'i Tuğçe Kazaz oynayacak.
Dİzi, her şeye rağmen vazgeçmeyen, o halkın, o insanların var oluş mücadelesini anlatıyor. Kendi doğup büyüdüğün topraklarda, bir başka ırktan, başka dinden birileri ile birlikte büyüyorsun ve orası senin. Beraber oynuyorsun çocukken, sonra günün birinde bir şeyler oluyor ve sen onlarla düşman konumuna geliyorsun. Ya onları öldüreceksin ya da oradan gideceksin!


O, televizyon dünyasının en efendi kişiliğidir. 2000 yılıydı, Fatih Altaylı ile birlikte başladığımız Başka Yerde Yok adlı programı bir süre sonra Kürşat Başar'la sunduk. Beklenmeyecek bir anda, bir espri patlatırdı; gülme krizine girmemek için kendimi zor tutardım. Eğlenerek sunduğumuz bir programdı Başka Yerde Yok. Kürşat Başar 50'sine gelmeden, bazı şeyleri değiştirme cesareti gösteren erkeklerden. Onun için, başkalarının ne düşündüğü önemli olmadı hiç. Gazeteciliği, artık heyecanı kalmadı diye bıraktı, müziğine yoğunlaştı. Burçin Büke ile birlikte kurdukları Kürşat Başar Dörtlüsü'nün yakında albümü çıkıyor. Her ay, birlikte muhteşem konserler veriyorlar. Başar şimdi de, yakın arkadaşları olan yapımcı Tarkan Karlıdağ ve Serdar Akar'dan gelen teklif üzerine, atv'de eylül ayında başlayacak, Balkan Harbi'nden Çanakkale Savaşı'na kadar olan dönemde geçen bir aşk hikayesi dizisinin senaryosunu yazıyor. Bu dizi için bugüne kadar 75 kitap okumuş. Heyecanla anlattı, ben dinledim. Arada yine kahkahalara boğularak tabii...
- Bazı insanların belli bir süre sonra basından uzaklaştığını fark ediyorum. Neyle ilgili bu, ruhla mı?
- O kadar çok şeyle ilgili ki (gülüyor). Birincisi, Türkiye'de çalışma düzeniyle ilgili. Gazetecilik heyecanlı bir iş demek, yani haber yapmak demek. Türkiye'de gazetecilik mesleğinin heyecanı bitti. Kültür sanat sayfası da yapsan, haftalık röportaj da yapsan, siyasi yazı da yazsan heyecan verici bir şeyler yapıyor olman lazım. Eskiden gazetecilik öyle bir şeydi, şimdi artık böyle yapılmıyor. Gazeteciliğin şekli değişti Türkiye'de. Türkiye'de gazete patronluğu gibi bir şey yok yani. Bir tür sigortacılık gibi yapılıyor. Bu yüzden gazeteciliği bıraktım.

MUHACİRLERİN HİKAYESİNİ ANLATIYORUM
- Sahnede olmak, yazıdan daha mı heyecan verici?
- Bayağı heyecanlı bir şey. Seninle de çok canlı yayın yaptık. Hatta birlikte çok eğlendiğimiz bir programdı Başka Yerde Yok. Ben 1989 yılında başladım televizyon yayıncılığına. Düşün, kaç yıl geçmiş. Heyecan vericiydi, fakat orada ne direkt canlı insanlarla temastasın ne de onları görebiliyorsun. Karşında kameramanlar var. Onlar da senin ekibin sonuçta. Bir cama bakıyorsun, camın arkasında birileri var. Burada, camın önünde insanlar sana bakıyorlar. TV programcılığı, virtüözlüğünü yapabildiğim bir şey. Onu oynayabiliyorum canlı yayında. Ama müzik öyle bir şey değil. Müzik, birlikte yapılan bir şey ve sahnede her an, her şey olabilir.
- Şimdi de başka bir yaratıcı sürecin içindesiniz.
- Yazıdan uzak kalmam mümkün değil. Bir Balkan hikayesi senaryosu yazıyorum. Bu bir aşk hikayesi, 1911-1915 yılları arasında Balkanlarda başlıyor, Çanakkale'de sona eriyor. O dönemin coğrafyası son derece karışık. Makedonya'dan, her ırktan, dinden insan olan bir coğrafyadan bahsediyoruz. Ana kahramanlarımız Arif ve Zeynep. atv için yazdığım bu dizide Zeynep'i Tuğçe Kazaz oynayacak. Sevgili Tarkan Karlıdağ ve Serdar Akar, Adam Film ikilisi, benim çok eski dostlarım. Onlar daha önce Elveda Rumeli'yi yapmışlardı. O bölgeyi gayet iyi biliyorlar, bir yandan da benimle yeni bir proje için de çalışmak istiyorlardı. Ama benim öyle bir dizi yazacak vaktim olmadı uzun zaman. Zor iştir dizi senaryosu.
- Diziyi ne zaman izleyeceğiz?
- Eylülde. İlk bölümü yazdım. Bu arada coşmuşum ben, iki bölüm uzunluğunda bir birinci bölümü yazmışım. Arif ve Zeynep üzerine kurulu bir aşk hikayesi. Balkanlarda bütün bu karışıklıklar başladığı zaman, devletler tek tek bağımsızlıklarını ilan ediyor. Osmanlı'ya savaş açıyorlar, çeteler var. Oradaki Türkler ve Müslümanların çoğunluğu oradan sürülüyor; hikayenin özü bu. Balkan göçleri de dediğimiz hareketler başlıyor. Erkekler zaten sürekli savaşta. Bir türlü kavuşamayan insanlar var. Sadece âşıklar olarak düşünme... Annesine de, babasına da, çocuğuna da kavuşamama gibi durumlar da var. Ve sürekli bir kopuş yaşanıyor. Hep bir yerden bir yere gitmek zorunda kalıyorlar. Arif, kızın babasının yanında çalışıyor. Yapı ustası. Ve o da bir ev yapmak istiyor... Bunun sözünü kıza daha önce vermiş. İşi öğrenecek ve evi yapacak. Bir ev yapmak istiyor ama o evi hiçbir zaman yapamıyor. Çünkü yaşadıkları yerden gitmek zorunda kalıyorlar. Bu arada kasabada daha farklı yaşayan insanlar var. Savaş deyince, insanların gözüne insanların birbirini öldürmesi geliyor, ama aynı zamanda Manastır'da, Selanik'te çok kozmopolit, çok eksantrik bir hayat sürüyor. Tavernalar, pavyonlar, terziler, şık kadınlar... Savaş zamanı Beyrut gibi düşünün... Hayat savaşta da devam ediyor. Bir sürü yabancı da var.
- Muhacirlerin hikayesini mi anlatıyorsunuz senaryoda?
- Evet, aslında biraz onu anlatıyor senaryo. Ayrılığı anlatıyor. Her şeye rağmen vazgeçmeyen, o halkın, o insanların var oluş mücadelesini anlatıyor. Kendi doğup büyüdüğün topraklarda, bir başka ırktan, başka dinden birileri ile birlikte büyüyorsun ve orası senin. Beraber oynuyorsun çocukken, sonra günün birinde bir şeyler oluyor ve sen onlarla düşman konumuna geliyorsun. Ya onları öldüreceksin ya da oradan gideceksin. Bu aslında Güney Afrika'da da aynı, İrlanda'da da aynı. Maalesef mülkiyet her zaman insanları açmaza sokmuş ve aileleri kopartmış. Gençler, aile kuracakları yaşta, bütün zamanlarını cepheden cepheye geçerek geçirmişler. Ülkelerini, topraklarını terk edip kendi ana vatanları olarak bildikleri, ama aslında hiç tanımadıkları bir yere geliyorlar. Türkiye'ye geliyorlar ama burayı da tanımıyorlar aslında. 'Vatanım,' diyor ama burada onu tanıyan kimse yok. Muhacir deniliyor onlara. Senaryo bu hikayeyi anlatıyor. Önce Edirne'ye geliyorlar. Orada bayağı bir dönem kalıyorlar...

KIBRIS'LA İLGİLİ DE ÇALIŞMALAR YAPMIŞTIM
- Bu ilk dizi senaryonuz mu?
- Biz aslında Tarkan'la daha önce bir Kıbrıs senaryosu üzerinde çalıştık. O da ciddi bir dönem işiydi. Çok maliyetli bir iş olduğu için hayata geçirilemedi. Dört-beş bölüm yazdım hatta falan. Veli Çelik ile de yıllar önce bir iş yapmıştık. Sinan Çetin'in Propaganda filminin ilk versiyonunu yazmıştık, sonra değiştirdiler onu.
- Hangi dizinin tutacağını senaristler anlayabiliyor mu artık? Yazarken reyting kaygınız oluyor mu?
- Senaryo, roman gibi bir şey değil. Romanı, canım nasıl istiyorsa öyle yazıyorum. Okuyucum almazsa almaz, beğenmezse beğenmez, yapacak bir şey yok. Yani 'Nasıl bir şey yazsam da romanım çok satsa?' diye bir şey aklıma gelmiyor. Ama dizi işi başka. Annem, 70'li yıllardan beri dizi izler. Amerikan dizileriyle entrikaları tanıdı, Brezilya dizileri ile devam etti. Şimdi Türk dizilerini kaçırmıyor, üç bölüm sonra ne olacağını bile bilir. Annem dizinin ilk bölümünü izler, akıbetini söyler ve dediği doğru çıkar. Annemin sevmediği dizinin birinci olma şansı yok (gülüyor)! Dizi izlenmezse, devamını yazamazsınız. Onun da belli teknikleri var. Samimi bir hikaye anlatıyorsan, onu da güzel anlatıyorsan, bir de iyi çekiliyorsa, iyi oyuncular oynuyorsa, şansı da yaver giderse izlenir.

KENDİMİ SIKICI BULUYORUM
- Bu yaz tatil yapacak mısınız?
- Ben genelde tatil yapmam ve sevmem. Çok manasız geliyor bana, böyle şıpıdık terlikli, göbekli adamların arasında oturmak. Gidiyorum, birkaç gün sonra sıkılıp dönüyorum.
- Nasıl bir çocuktunuz? Nasıl ortamda geçti çocukluğunuz?
- Çok rahattı. Çünkü çok büyük bir aile bizimkisi. İki kardeşiz, ama teyzemler, halamlar, yengemler, kuzenlerle çok neşeli geçti çocukluğumuz. Çok sevilen çocuklardık. Özgür bırakıldığımız için belki, özgür hissedeceğimiz işler yaptık hep. Ağabeyim inşaat mühendisi, ama reklamcılığı seçti mesela (gülüyor). Onun daha çok el becerisi var, resim çizer, grafik yapar... O tür şeylere çocukluğundan beri hep meraklıydı. Ben daha çok yazmaya ve müziğe meraklıydım.
- İddianız her dönemde değişiyor mu?
- İddia olarak görmüyorum ben. Heyecan olarak görüyorum. Bunu söyleyince ayıp oluyor ama, mesela sadece bir roman yazdım diye ömür boyu oturup mutlu olamam. Bir proje olduğu zaman heyecanlanıyorum. Ve hiçbir şeyi, hiçbir zaman para için yapmadım. Öyle lüks arabam olsun falan merakım da yoktur. Arabam da yok, onu da sattım. Benim merakım kitaplar.
- Sizinle birlikte olan kadın sıkılıyor mu, yoksa heyecanlanıyor mu?
- Heyecanlandığını söylüyor, bense sıkıcı buluyorum kendimi
- 'Çocuğum olsun' isteği olmadı mı hiç?
- Bu soruyu geç de, başıma bela açma.