Evet efendim, ben de anasının kıymetini ana olduktan sonra anlayanlardanım. Düşünüyorum da, ne kadar çok kullanırdım "Ne yapabilirim, ben mi seçtim bu dünyaya gelmeyi, doğurmasaydın," lafını. Şimdi, çocuklarımın bir gün bana bu lafı edebileceklerini düşününce bile yüreğim sızlıyor. İkizleri doğurduktan sonra edindiğim pek çok ikiz annesi arkadaşımdan da görüyorum ki, şu hayatta kendi annesinin kıymetini en iyi anlayanlar ikiz anneleri herhalde. Çünkü bir ikiz annesinin hayatı, kendi annesi yanında olmadan kabustan farksız. Tahmin edebileceğiniz üzere ikiz bebeklere bir kadının tek başına bakması çok zor. Kendisi çalışmasa veya kocası dünyanın en fedakar adamı olsa bile... İşte ikiz annesinin annesi bu noktada devreye giriyor ve kızının hayatını kurtarıyor. Bu arada belirteyim, bakıcı filan da hikaye. Çoğu bakıcı ikiz bebek deyince koşarak uzaklaşıyor zaten. Kabul edenler de ciddi paralar isteyebiliyor. Haydi parayı da gözden çıkardın diyelim. Yine de kimseye tam olarak güvenemiyorsun, canını teslim ederken. Oysa annen, seni büyüten kadın, yeri geliyor senden iyi bakıyor bebeklerine; "Torun da pek tatlı oluyor," diye diye. Evet, annesi yanında olan her ikiz annesi haline şükrediyor şükretmesine ama bazen birtakım endişeler de işin içine girebiliyor. Çünkü torunlarına hayran olan anneanne, annenin kurallarını ihlal etmekten pek de çekinmiyor. Mesela bizim evde her şey annem tarafından, Mehmet'le Deniz'in ağlamaması üzerine programlanmış durumda. Ve çocuklar giderek ağlamayı kullanmayı öğreniyorlar ve bu beni korkutuyor. Ya da örneğin 'yemeyen çocuk'lardan olan kızımı oynatarak, zorlayarak, yani ne yapıp edip yedirmenin derdinde annem. Oysa uzmanlar "Yemeyen çocuğu zorlamayın, oynatmayın, TV izletmeyin," diye uyarıyor. Ama gel de bunu benim anneme anlat. "Aç mı kalsın çocuk," söylemiyle Nuh diyor, peygamber demiyor.
ÇOCUKLAR AYIRT ETMESİNİ BİLİR
Ben bu endişelerle annemi de kendimi de yiyip bitirirken, geçtiğimiz günlerde tanıştığım bir pedagog hanım biraz olsun içimi rahatlattı. Özetle bana şunları söyledi: "Çocuğun büyük ebeveynlerle olan ilişkisi gelişimi açısından önemlidir. Özellikle çalışan annelerin, çocuklarını anneanne ya da babaanneye bırakabilmesi büyük şans. Çocuk sizinle olan ilişkisiyle, büyük ebeveynleriyle olan ilişkisini ayırt edebilir. Herkesle farklı tarzda ilişki kurulduğunu bilir yani. Onun kurallarını zorlayabileceğini ama sizinkileri zorlayamayacağını bilir örneğin. Dolayısıyla biraz rahat olun. Çok vahim hatalar yapılmadığı sürece onların ilişkisine müdahale etmeyin..." Bu vahim hatalara örnek olarak da, çocuğun cinsellikle ilgili algısını bozacak durumları gösterdi doktor. Örneğin anneanne ya da babaannenin, üç-dört yaşlarından sonra erkek çocuğu yıkamaması gerekiyormuş. Çocukta utanma kavramı bu yaşlarda oluşuyormuş ve bu oluşuma ket vurmamak gerekiyormuş. Velhasıl, ben buradan hepinizin huzurunda anneme sonsuz teşekkürlerimi iletiyor ve bundan sonra torunlarıyla ilişkisine pek müdahale etmeyeceğimi söylemek istiyorum: "Fakat anneciğim, Deniz bu ara diş çıkarıyor biliyorsun, bugün yemez yarın yer. Çok rica ediyorum, çocuğu yemek konusunda zorlama..."
