Hepimiz Sindirella masalıyla büyüdük. Sindirella, çok istediği baloya gidemezken ortaya çıkan peri, balkabağını at arabasına, fareleri atlara dönüstürüyor ve Külkedisi'ni baloya yolluyor. Aradığı eşi yıllardır bulamayan prens de, onca güzel kadın arasından Külkedisi'ni seçiyor ve masal mutlu sonla bitiyor.
EMİNE, MİNE OLUNCA
Aslında Yeşilçam filmlerinde de hikaye benzerdi. Köyden şehre gelen 'taşralı kız' kendini bir anda en şatafatlı partilerde bulurdu. Etrafında çember olan sosyetikler de kötü kadın kahkahaları atıp onunla alay ederlerdi.
Ama hırslı taşralıya çoğu kez Hulusi Kentmen'in canlandırdıgı babacan karakter yardım eder ve oturma-kalkma, giyinme, saç-makyaj gibi türlü türlü derslerden sonra taşralı Emine, Fransa'dan gelen ikiz kardeşi Mine karakteriyle karşımıza çıkardı.
Tabii filmin Emine'yi beğenmeyen jönü de Mine'nin etrafında pervane olurdu.
Girizgahı geçelim ve artık sadete gelelim... Prens, Külkedisi'ni bulduktan sonra yaşananlara. Zira çevremizdeki külkedilerine baktığımızda daha çok Acemi Prenses (The Princess Diaries) filminden sahne izliyor gibiyiz.
Kendi sosyo-ekonomik çevresinde zengin delikanlılar beğendikleri kızları istedikleri biçime sokuyorlar. Üniversite mezunu değilse önce diploma alma konusunda baskı yapıyorlar. bitmiyor.
FRANSIZCA ŞART
Geçenlerde tanıştığım bir genç kadın evlilik öncesi nişanlısının kendisine Fransızca, tarih ve siyaset dersleri aldırdığını anlatıyordu. "Haklı ama, onu bulundugu ortamlarda iyi temsil etmem gerekiyor" diyordu.
Bir başkası ise nişanlısının tuttuğu spor hocasını dinlemediği için sürekli azar isittiğinden yakınıyordu. "İstediği vücuda sahip olmam gerekiyor. Sıfır beden istiyor" diye söylene söylene elindeki detoks suyunu içiyordu.
Dayatmalar bununla da sınırlı değil. Müstakbel kayınvalidenin modacısı tüm gardırobunu hazırlıyor, nerede nasıl giyinmesi gerektigi konusunda da dersler veriyordu.
Anlayacağınız modern külkedilerinin işi epey zor. Ütü, yemek, çamaşır derdi yok belki. Ama tarih dersi, aksansız lisan ögrenme, sıfır beden kalma gibi farklı uğraşları var. Belli ki bu Sindirella sendromu uzayıp giden bir hikaye.
Bu arada bazı uzman konusunda uyarıyor. Kendilerini bu kahramanla özdeşlendiren ben de prensimi bulmayayım ki?' diyerek, zengin kocanın peşine düşüyorlarmıs; onlara her istediklerini alacak bir kocanın peşine...
Siz siz olun masallara fazla kaptırmayın diyelim o halde. Prenses olacağım derken ruh sağlınızdan olmayın da!
Çok sevdiklerimiz...
* Klasik pazar kahvaltılarından sıkılmadınız mı... Tamam tamam elbette onun yeri ayrı. Ama farklı ve doğal lezzetlerle mükellef bir sofra isterseniz The Ritz-Carlton İstanbul'un içindeki Atelier Food'un Sunday Roast'una mutlaka uğramalısınız. 12.00'de başlıyor 15.00'e kadar devam ediyor.
Rotisserie (döner şiş) makinesinde ağır ağır pişen etler iştah kabartıyor. Kişi başı fiyatı 135 TL. Değer mi... 70'den fazla doğal ürün servis ediliyor, mideniz bayram ediyor.
* Herkesin Kıbrıs'ı sevme nedeni farklı. Kimi gece programlarının kimileri de deniz, güneş kumunun müdavimi. Benim içinse Kıbrıs demek Oza Kahve demek. Hafif, orta ve yoğun kavrulmuş Türk kahveleri dışında frappelerinin de hastasıyım. Geçen gittiğimde bir de Coffee Shop açtıklarını gördüm çok sevindim. Şimdi de Ankara'da bir Oza Bistro açmışlar. Menü de hem kahveler hem de lezzetli yemekler var. Sahiplerinden Akan Oza ile görüştüm gelecek hedeflerinde İstanbul da olduğunu öğrendim. "Ortalık kahveevi kaynıyor" demeyin ve bir deneyin.
* Kanyon'un teras katında açılan Suvla her daim dolu mekanlardan... Şarküteri bölümü, şarap-peynir eşleşmeleri, makarnaları... Hepsi birbirinden lezzetli. Ama bir de pizzaları var ki mutlaka sipariş edilmeli. Hazır rejim güme gitmişken lavantalı dondurmayı da es geçmeyin.
