Çocukların bazen sadece ateşi çıkar, öksürür. Bir yanınız basit soğuk algınlığı der, bir yanınız endişelenir. Uykusuz geceler, düşmeyen bir ateş çaresizliğinizi arttırır. Doktora gidersiniz. Kan tahlili, film ne derse yaptırırsınız.
Tek istediğiniz tanının konulup, ilacının verilmesidir. Hatta çoğu kez doktora gelmeden, evdeki ateş düşürücüyü kullanmışsınızdır. Bilirsiniz ki ateş tehlikelidir. Bilirsiniz ki düşürülmelidir. Elinizde varsa, doğru olmasa da, daha önce iyi gelmiş olan antibiyotiğe bile başlar çoğunuz.
İlaç çaredir, ilaç çözümdür. Bütün çocuklar benzer hastalıklarla büyür. Geçtiği an her şey unutulur, tekrarladığında yeniden yaşanır. Ama bazı hastalıklar vardır ki, onları çocuklara yakıştıramayız. Kimi zaman bir kalp hastalığı, kimi zaman daha amansızı, bazen bir sakatlık, bazen kalıcı, bazen de onu bizden alacak olan. Yine de elimizden geleni yaparız.
RUHSAL SORUNLAR DA OLASI
Zordur anne baba olmak. Nedense çocuklara ruhsal hastalıklar yakıştırılmaz.
Aslında büyüklerin kendileri için uzun süre akıllarına getirmedikleri, çevreden söylendiğinde hakaret gibi algıladıkları, saklamaya çalıştıkları ruhsal sorunların çocuklarda olacağını düşünmelerini beklemek, belkide gereksiz bir umuttur. Ama ruhsal hastalıklar vardır ve hemen hepsi, hatta daha fazlası çocuklarımızda da görülmektedir.
Bununla kalmayıp, tedavi edilmezse erişkin dönemde sürmekte ve tüm yaşamı etkileyen zorluklara neden olmaktadır. İnsanın sağlıklı olması demek, bedenen, ruhen ve sosyal olarak tam iyilik halinde olmasıdır. Bu çocuklar için de, erişkinler için de geçerlidir.
Belki çocuğumuzun ruh sağlıyla ilgili bir sorunu olmasını engelleyemeyiz ama depresyonunu, otistik bulgularını, dikkat sorununu görüp zamanında yardım alabiliriz. Çok farklı değildir aslında. Nasıl karnı ağırdığında, öksürdüğünde, burnu aktığında doktora götürürüz, yine aynı şeyi yapmamız gerekir. Nasıl çocuk doktoru ilaç, istirahat önerdiğinde uygularız, psikiyatristinin ilacını, eğitim önerisini de uygulamamız gerekir.
YAN ETKİLERİ ÇOK
Tüm ilaçların yan etkileri vardır. Bu nedenle bilip bilmeden, doktor kontrolü olmadan en basit ilacın bile kullanılmaması gerekir. Bir çoğunuz herhangi birinden duyduğunuz, başka nedenle daha önce kullandığınız, yakınlarınızın önerdiği ilaçlaruı kolayca almaktasınız.
Oysa, ilacı veren hekim, yan etkilerini göz önüne alır, hastasını uyarır. Gerekli değilse, ilaç vermekte komşunuzdan, ailenizden, hatta sizden bile cimri olur.
Ruhsal hastalıkları tedavi için kullanılan ilaçlar, diğer amaçla kullanılan ilaçlardan, ilaç olma anlamında farklı değildir.
Ruhsal hastalıklarda yapacakları, hekimlerini seçip, ona inanmak olmalıdır. Bu inanç körükörüne değil, araştırılarak ve bilgiye saygı duyarak yapılmalıdır. Bu arada işi hekimlik olmayan, hiçbir tıp eğitimi almamış bazı kişilerin ruhsal hastalıkların olmadığı ve ilaçların zararlı olduğu yönündeki konuşmaları, yayınları halkı yanıltmak ve tedavi haklarını elinden almaktır. Malesef bu kişileri hangi meslekte olursa olsunlar kanuni olarak suçlamak mümkün değildir.
Ancak, kendimizin ve çocuklarımızın tedavi haklarından onların sözleriyle vazgeçtiğimiz, uzman olmayan kişilere araştırmadan inandığımız için kendimizi suçlayabiliriz.
SÖZDE TEDAVİ
Ama bu kişilerin bazıları, bu söylemlerinin ve yayınlarının dışında ücret karşılığında, "olmadığını" iddia ettikleri hastalıklar için insanları "tedavi" etmektedir.
Bu işlem olarak üfürükçülükten farklı değildir ve kanuni olarak suçtur.
Psikiyatri bir bilimdir. Üstelik bir pozitif bilim, bir tıp alanıdır. Hastalığa ve tedavisine karar veren kişinin, bu alanda uzman olması gerekir. Çocuğunuzun hasta olmasını engelleme gücünüz olmadığı kesin ama durdurmayı, tedavi ettirmeyi ihmal ettiğiniz, hatta reddettiğiniz gerçeği ile vicdanınızla başbaşa yaşamak zorundasınız.
Evet, anne baba olmak zordur. Çocuklarınızı hasta ve sorunlu bırakmamak için en doğruyu bulmak ise bu zorluğun önemli bir parçasıdır.
