İzmir'de peş peşe seyircisiz maçlar oynanıyor. Zaten az olan seyirci sayısı canımızı acıtırken, bu cezalar yakamıza fena yapıştı. Oysa tüm takımlar, bıçak sırtı maçlar oynuyorlar. Özellikle
Altay'ın hem saha dışında, hem saha içinde büyük bir destek ve kenetlenmeye ihtiyacı var. Şu andaki sorun ne yönetim, ne teknik adam ne de futbolcular. Bunlar daha sonra konuşulacak şeyler. Altay'ın maçlarına abone olduk. Tribünde 1 kişi fazla olma adına yanlarına koşarken, Büyük Altay'ın büyükleri ortalarda yok. Maç haftası birlikte yenen yemekler unutuldu. Sahaya çıkacak futbolculara soyunma odasında söylenilecek birkaç tatlı söz, bir pirim vaadi çok şeyler ifade edecekken takım yalnızları oynuyor. Berbat zeminde hem
Diyarbakır, hem
Pazarspor önünde futbolcular ellerinden geleni yaptılar. En azından yenilgiye ve puan kaybına büyük isyanları var ama futbol şansı da yanlarında değil. Teknik, taktik tamam da sevgi nerede. Sevgililer günü haftasında bir "
çağrı" yapalım , büyükler duysun istedik.
"Seni uzaktan sevmek, aşkların en güzeli" diyorsanız
"aşk olsun size", daha ne diyelim.