Anneler Günü'nde çalışan, üst düzey bir yönetici kapasitesi ile iş, ev ve çocuklarının yaşamını düzenleyen, idare eden pek çok anneyi de anmadan geçmek istemiyorum. İtalyan anneler de böyle... Onlara "süpermamma" deniyor şimdilerde. Geçtiğimiz günlerde CBS muhabiri arkadaşım Sabina ile konuşuyorum "20 dakika sonra Calipari üzerine canlı bağlantım var. Bu arada süpermarketten alışveriş yapıyorum" dedi. Çalışan annelere bakıyorum; ev, alışveriş, ev yönetimi, iş, kariyer, çocukların her türlü sorunu, okul, dadılar, yardımcı kadınlar vs. gibi bir yığın problemle boğuşuyorlar. Etraflarında dönen bu yaşamı krize sokmadan, kendileri krizin eşiğinde bir üst düzey yöneticinin yeteneği ile hayatı idare ediyorlar. Biz çalışan anneler bazen akşamları toplanıp başımıza gelenleri fıkra gibi anlatıyoruz. Gerçekten iyi malzeme var. Sabina'nın önemli bir röportajdan önce 3.5 yaşındaki ikizlerinden birinin "sınıfa uyumsuzluğu" nedeniyle öğretmenle toplantıya gitmesi; sinirle elektrik düğmesine bastığını sanırken yangın alarm düğmesine basıp bütün okulu ayaklandırması gibi... Benim bunaltıcı bir yaz gününde, sabah erken saatlerde Viareggio'ya ünlü hakem Collina ile röportaja gidip Roma'ya dönüşü, trende Cenova'daki babaannelerinden gelen çoluk çombalakla yaptığımda başıma gelenler gibi... Roma'da evin önünde taksiden indikten sonra kapının önünde valizlerle bekleyen adama ters ters bakıp dadıya "Bu da kim" deyince "Taksici parasını istiyor" cevabı üzerine utanmam gibi. Bakıyorum da arkadaşlarım Birgit, Kristina, Sabina, işleri, kariyerleri, çocukları, iş seyahatleri arasında hiçbir şey eksik kalmasın diye inanılmaz bir çaba harcıyor. Aslında bu çağda çalışan tüm kadınlara benziyor onların sorunları da. "Erkekler nerede?" diyebilirsiniz. Onlar da iş seyahatleri, yoğun iş temposu nedeniyle ev yaşamına katılıma süreklilik veremiyor. Bu nasıl bir "ilerleme çağı" ise bakıyorum da kadınların köleliği bir anlamda sadece modernize edilmiş durumda. Fena mı para kazanıyorlar...
MÜKEMMEL DELİLİK HASTALIĞI
Evet saklamama gerek yok. Arkadaş grubumun hepsi bir anlamda feminist ve açık bir biçimde annelerin, kadınların erkeklerden daha iyi olduğunu düşünüyorlar. Bu tek tatmin değil tabii, çocuklarının her şeyini paylaşarak büyütmenin de ayrı bir zevki var. Amerika'da "perfect madness" (mükemmel delilik) diye bir kitap çıkmış bu konuda. Artık çağımızda Amerikan kadınlarının "annelik mistizmini" yaşadığını ve yüzde 30'unun da depresyonda olduğunu anlatıyor. Kadınlar hem iyi anne olup hem de iş hayatlarında başarılı olmak istiyor. "Herkes mutlu olsun, her şey mükemmel olsun" derken de kendilerini yıpratıyorlar. Her gün bir cambaz gibi iş, okul, doktor randevuları arasında düşmeden, aksatmadan bir ipten diğerine atlıyorlar. Tüm annelerin Anneler Günü'nü kutlarken, çalışan annelere bu dileğimi müthiş bir dayanışma duygusu ile iletmek istiyorum. Her şey gönüllerince olsun...
