'Ünlülerin menajeri' olarak tanınan ve bugüne kadar birçok kitap kaleme alan Özgür Aras, geçtiğimiz günlerde çıkan yeni kitabı 'Bizim Ünlülerin Halleri'ni; bugüne kadar çalıştığı şöhretlerden yola çıkarak yazmış. Bu şöhretlerin ortak özelliklerini bir araya getiren Aras; yolun başında olanlara, bir ünlüde olması gerekenleri anlatıyor...
Yaklaşık 20 yıldır ünlülerle çalışıyorsunuz; 20 yılda doldunuz doldunuz da taşma ihtiyacı mı hissettiniz?
Ben bugüne kadar hep ya aşkla ya da kendimle ilgili kitaplar yazdım. En son mesela; bana "Bu günlere nasıl geldin?" diye soranların artması üzerine, kendi başarı öykümü anlattığım 'Güzel Günler Zorlu Yollardan Geçer' diye bir kitap yazdım. Fakat bana hep "Neden ünlülerle ilgili bir şey yazmıyorsun, anılarını yaz" falan diyorlardı. O anılar her zaman bende sır olarak kalacağı için; ben de 20 yıldır çalıştığım, çalışmadığım, ünlü diye adlandırdığımız insanların ortak özelliklerini tek tek kendimce yazmaya karar verdim.
NEDEN İNSANLARI İNCİTEYİM?
Ünlüleri incitmemenin yolunu bulmuşsunuz yani...
Bunca zaman geçirdiğim, birlikte bunca şey yaşadığım insanları niye kırayım? Ben kimseyi üzmeden, kimseyi darıltmadan bir şey yapayım dedim. Kimseyi incitecek bir şey yok kitapta.
Böyle bir kitap yazdığınızı duyunca tedirgin olan ünlüler oldu mu?
"Neler anlattın?", "Ben var mıyım?" diye soranlar oldu. Ben de, "Hepiniz varsınız kitapta" diyorum. Çünkü her ünlünün ortak özelliklerini yazdım. Ünlü olmanın getirdiği şeyler bunlar. Bazısı savunma mekanizması, bazısı şöhreti koruma iç güdüsü... Çünkü bir savaştalar. 'Varolmak için öldüreceksin' lafı var ya; bence çok doğru. Bu kadar alternatifi bol bir arenada yaşıyorsan; en önde olman, maratonda hızlı koşman gerekiyor. Aslında bu kitap insanlara; ünlü olabilmenin yolunu gösteriyor. Bazı şeyler yanlış gelebilir, duygusuzca gelebilir ama başarının sırrı; bu kitapta anlatılanlar.
Bu genelgeçer kurallara uymayıp yine de başarıyı yakalayan ve seni şaşırtan bir ünlü oldu mu hiç?
Hayır, olmadı. O ruhu taşımazsan, hiçbir şey olmaz. Bu kitapta anlatılan şey; ruh. Bazılarına çok saçma gelebilir ama okudukları zaman "Aa evet!" diyecekleri bir ışık yakacağım onlara.
Ünlüler kötü gün dostu olmayı biliyor mu?
Ben, 1999 yılında Ajlan'ı kaybettiğimde çok yalnız kaldım. Yanımda olmasını beklediğim insanlar yanımda değildi. Aslında bunu, o dönem çok fazla algılayamamıştım. Şimdi annemin hastalığında, hayatımdaki en önemli insanlar yanımdaydı. Yol arkadaşım Stelyo Pipis hep yanımdaydı. Seda Sayan maddi, manevi yanımdaydı. Zerrin Özer, Deniz Akkaya yanımdaydı. Baktığın zaman çekirdek aile bunlar benim için... Ama yine benim yanımda olur diye tahmin ettiğim insanlardan birkaç tanesi de olmadı. Ajlan'da 'Beni niye aramadılar, niye yanımda değiller' diye çok üzülmüştüm ama annemin hastalığında buna hiç takılmadım. Çünkü piyasaya alıştım ve artık tecrübeliyim.
HEPSİNİN BİR HİKAYESİ VAR
Sizin yaşadıklarınızdan bağımsız olarak düşünürsek; ünlüler vefalı mı, değil mi?
Hepsinin bir vicdanı var; hiç kimseye haksızlık edemem. O vicdan telleri titriyor çünkü baktığın zaman hepsinin bir hikayesi var. Hepsinin kendi hikayesi, onların gönül telini titretiyor. Ne kadar dile döküyorlar, ne kadar yansıtıyorlar; o ayrı konu ama bilin ki hepsinin içindeki gönül teli, en ufak şeye bile titriyor. Yine de hiçbiri dert, keder dinlemek istemez. İstisnalar kaideyi bozmaz ama ilk zaman yanında dururlar ama 10 gün sonra falan yok olurlar ortadan.
HEPSİ 'İLK ÖNCE BEN' DİYOR
Bizim ünlülerin hallerine bakınca; ortaya çıkan ilk ortak özellikleri ne?
"İlk önce ben" demeleri. Her ünlü kendi için çalıştığından; 24 saat düşünür, üretir, hep "Bir fikrim var" der. Aynı şeyi birlikte çalıştıkları kişilerden de bekler; her an onun için bir şey üretmeni, bir şey yapmanı isterler. Ne kadar yaparsan yap, ne kadar verirsen ver; yetinmez, hep bir fazlasını ister.
Yazdığnıız kitap, ünlü olmak isteyenler için bir rehber niteliği taşıyor herhalde...
Kitapta, "Bunları yaparsan ünlü olursun" diye bir şey demiyorum ama insan kendini bilir ya; anlattıklarımdan kendilerinde ünlü olma potansiyeli olup olmadığını görebilirler.
