A kalite adamdı... Haberciliğin alfabesinin ilk harfiydi. Doğru yanıtların ilk şıkkıydı. A'dan Z'ye 'saha' adamıydı ve A Takımı'nın kaptanıydı.
Bakmayın son zamanlardaki fısıldamalarına; sesi haberde de, şarkıda da, şiirde de daima gür çıkardı. Sanatçı genleri, yaptığı her habere duygu katardı.
Onu bu sütunlarda kimbilir kaç kez genç habercilere örnek olarak gösterdim. Çünkü 'muhabir' denilince aklıma gelen ilk kişiydi. Hem foto muhabiriydi, hem muhabir, hem editör, hem yazar. Gazeteye ne yazsa, bu dördünü bir arada görürdünüz. Talih her gazetecinin eline böyle 'full as' vermez...
Bir de ağabeydi. Ağabeyimizdi. Güzel işler yaptığımızda takdir de ondan gelirdi, saçmaladığımızda kötek de... Ama her ikisini de güzellikle yapardı. Usul usul, abartmadan ve acıtmadan...
Televizyonu klişe tartışma programlarından kurtarıp renkli cama sekizinci rengini veren adamdı.
Adam'dı, Ağabey'di. KAptAn'dı, SAvAştı, Ay'dı... Şimdi A Haber'in de, ATV'nin de bana sanki 'A'ları düşmüş gibi gelmesi, sanırım bundan...
İçinde bulunduğu şartlar ne olursa olsun, gecenin ayazı, kışın karı, yazın sıcağı, hastane yatağı; o her daim haberin peşinden koşardı.
Gazetenin önünde ona veda etmek için toplandığımızda bir an sandım ki, elini tabutun içinden çıkarıp makinesiyle gözümüzün yaşını çekecek...
Burada... Cennetten geçeceğin haberleri bekliyoruz ağabey. Bizleri habersiz bırakma...
