Burun kıvırmaya bayılırız, başarıyı alkışlamak yerine iğneleriz, eleştiririz, bu bizim millete mahsus bir şey; iyi olana çamur at! Boşuna atalarımız dememiş; 'Meyve veren ağaç taşlanır' diye... Küçüktüm, kıymetini anlamıyordum atasözleri kitabının, şimdi satır satır okuyup kendime ders çıkarıyorum. Boşuna konuşmamış be adamlar! İnsanoğlu o zamanlarda öyleymiş. Bugün neyse, dün de aynıymışız. Birbirleri ile dertleri bitmezmiş. Bizim Ayşe Hatun Önal'ın başına gelen de o misal. Sen gel dünya listelerine gir, Ricky Martin ile düet yap, birileri çıksın "Özel hayatı ile gündemde" desin. Haydaaa oldu mu şimdi? Görmüyor musun, bu kız daha ne yapsın? Bazen şalterleri indiriyoruz, kendi mutsuzluğumuzun acısını başkalarından çıkarıyoruz. Siz eleştirdikçe, yerdikçe; Ayşe daha da güçleniyor. Şimdi 'Sen neden dertlendin?' diyeceksiniz ama ah aynı durumlar benim başımda da var, ondan be okurum.
