Şairin dediği gibi 'Hava bedava, su bedava' değil artık ama bizim memlekette insan hayatı her daim bedava...
Evim, asansör faciasında 10 işçinin hayatını kaybettiği inşaata 50 metre mesafede. Önceki gün fırtınanın İstanbul'da etkili olduğu saatlerde evdeydim. O inşaatın tepesindeki dev vinç, rüzgarın etkisiyle harekete geçmiş, üzerimizde bir helikopter pervanesi gibi dönüp duruyordu. Ha devrildi ha devrilecek derken, dua etmekten başka şansımız kalmamıştı. Neyse ki, tıpkı Taksim'de caddeye uçan inşaat iskelesi olayında olduğu gibi Allah bizlere acıdı da o sabıkalı inşaat yeni canlar almadı. Ee, halatsız asansör çalıştıranlardan, vinçlerini fırtınada kilitlemelerini beklemek de hayalcilik olurdu zaten...
Önceki gün İstanbul'da felakete varmak üzereyken şans eseri kayıpsız atlatılan olayların hemen hepsi, inşaatlarda yaşandı. İskeleler, paneller kopup insanların, otomobillerin üzerine düştü.
İstanbul
koca bir şantiye gibi... Her köşe başından devasa bir inşaat yükseliyor. Tabii ki imara, iskana, yenilenmeye karşı duracak değilim ama çevre duyarlılığına, şehircilik planlarına ve insan hayatına saygı duyulduğu sürece... Gelgelelim, bunca inşaatın aynı anda devam ediyor olması, ortaya bir 'denetim zaafı' getirmiş belli ki...
Üç yıl önce bu sütunlarda yazmıştım, şöyle demiştim: 'İstanbul ve çevresindeki dev inşaat projeleri nedeniyle önümüzdeki yıllarda hafriyat kamyonları şehir içinde günde 7 bin sorti yapacak. Aman dikkat!'
Peki ne oldu? O koca kamyonların karıştığı kazalar neredeyse her gün haber bültenlerine taşınır oldu. 'Açık damper kazaları' ise artık olağan hale geldi. Hemen her gün inşaatlardan işçiler düşüp ölüyor. Her hafta altyapı çalışmalarında yaşanan göçük olaylarına kurbanlar veriyoruz.
Diyeceğim o ki, sonu gelmez terör listemize bir de 'inşaat terörü' eklendi.
