Bir buçuk ay önce, '13 Haziran 2011 sabahı' başlıklı yazımda 'Hiçbir şey değişmeyecek... Türkiye, iyisi ve kötüsüyle yine aynı ülke olacak.
Yakında başlayacak olan seçim tantanası, televizyondaki tartışmalar ve miting şovlarından geriye sadece koca bir baş ağrısı kalacak...' yazmıştım.
Yine aynı düşüncedeyim ama bir ara ben de seçim havasına kendimi kaptırdım.
Onca vaat, onca konuşma, miting vs. az ama çok herkesi bir şekilde etkiliyor.
Mesela seçime 10 gün kala bu etki doruk noktasında.
Birçokları 13 Haziran sabahı Türkiye'nin farklı bir ülke olacağına inanıyor.
Haksız da sayılmazlar; Aile Sigortası, Hilal Kart, 'Hayaldi gerçek oldu' vaatleriyle ülkece acayip gaza geldik.
'EVERYBODY KNOWS'
Öyleyse, Leonard Cohen'den 'Everybody Knows' şarkısı gelsin...
"Herkes biliyor zarların hileli olduğunu / Herkes parmaklarını çapraz yapar yuvarlarken / Herkes biliyor savaşın bittiğini / Herkes biliyor iyi adamların kaybettiğini / Herkes biliyor dövüşün hileli olduğunu / Fakirler fakir kalır, zenginler zenginleşir / Hep böyle gider, herkes biliyor...
Herkes biliyor geminin su aldığını / Herkes biliyor kaptanın yalan söylediğini / Herkeste bu buruk duygular / Sanki babaları ya da köpekleri ölmüş gibi... Herkes ceplerine konuşur / Herkes bir kutu çikolata ve uzun bir gül ister / Herkes biliyor..."
Evet, herkes biliyor ama çabuk unutuyor. Unutmak istiyor acı gerçeği.
Ne diyordu Bulutsuzluk Özlemi?
"Bir umuttur yaşatan insanı."
Umut ediyoruz, hayallere dalıyoruz ama her defasında aldatılıyoruz ve yeniden umut etmeye devam ediyoruz. Umut etmeye programlanmış insanın döngüsel ruh hali işte.
Herhangi bir partinin 'Everybody Knows'u seçim şarkısı olarak çaldığını düşünsenize?
Hatta seçim sloganı da şu olsun: "Hiçbir şey değişmeyecek, en azından yalan söylemiyoruz."
