12 yıldır köşe yazıyorum ve 12 yıldır her yaz hiç bıkmadan, illa ki bir 'Güneşlenirken Serdar Ortaç şarkılarıyla taciz edilmek istemiyorum kardeşim!' yazısı döşeniyorum. Türkiye'deki 'beach club' kültürünü son derece özenti buluyorum çünkü. 'Görmemişin akşamüstü partisi olmuş' diyebiliriz bu duruma! Dünyanın en güzel sahillerini bangır bangır çalan pespaye şarkılarla kirletmenin nesi eğlencedir, hiç anlamadım. Anlamaya da niyetim yok zaten.
BU KADARINI İSTEMEMİŞTİM
Bütün yıl eşek gibi çalıştıktan sonra göz açıp kapayana kadar bitecek bir tatili, o gürültünün içinde geçirmek kime nasıl bir keyif veriyor acaba? "Sen de oralara gitme o zaman" derseniz ben de size "Ne münasebet?" derim. Hem zaten o gürültüden neredeyse hiçbir yerde kaçış yok ki! Gündüz vakti hava 40 dereceyken, güneşin altında yanında oturan arkadaşına sesini duyurmak için avaz avaz bağırmak zorunda kalmak, benim için bildiğin tacize uğramaktır. Bu yüzden Temmuz-Ağustos, benim için eve veya kuzenlerin havuz başına vs. sığınmak demektir. Amaaaaa... Hani başka bir şey dilesem olacakmış diyeceğim ama ben bu kadarını istememiştim ki yahu! Birkaç gün önce İzmir ve Çeşme'deki işletme sahipleri ellerine geçen bir tebligatla donup kaldılar. Çünkü o kağıt parçasında, bundan böyle açık ve yarı açık mekanlarda; ne gece ne gündüz hiçbir şekilde müzik yayını yapılmayacağı yazıyordu. Çevre Bakanlığı'nın aldığı bu karar, milyonlarca dolar yatırım yapan insanlara kısaca 'Kapına kilidi vur' demek oluyordu.
ISLIK ÇALMAYA İZİN VAR
Kapalı mekanlara ise daha insaflı davranıldı! Onlar da ancak 5 desibellik bir müzik çalabileceklerdi. "Islık çalmaya izin var" demek yani bu! Ya da "Çeşme öldü" demek... Açık hava düğünlerinde bile müziğe izin yok demek. Şimdi kararı kim duysa "Hadi lenn! Olur mu hiç öyle şey?" çekiyor. İnsan "İzmir böyle mi cezalandırılıyor acaba?" diye düşünmeden de edemiyor. Ya benim olacaksın ya kara toprağın misali... Ben tüm iyi niyetimle bu karardan dönüleceğini umuyorum. Çünkü bunun adı 'Vur deyince öldürmek' olabilir ancak.
