Biletimiz yoksa Kuruçeşme Arena'da dev ekranımız var. 2010 yazında her şeyi geç idrak etme rekoru kırıyorum. Etkinliklere ya ucu ucuna yetişiyorum ya da gidemeyip evde yatakalıyorum. Çarşamba akşamı benim kızlar uyandırmasa A Milli Basketbol Takımı'nın maçını bilet bulamadığım için evde izleyecektim, iyi mi? Meğer Kuruçeşme Arena'da her milli maçta şenlik varmış. Bayram sağ olsun, İstanbul yine bize kaldı. Zaten artık bayramları sevmemin tek nedeni bu; trafiksiz İstanbul. Benim için bayram çocukken bayramdı, çocukken güzeldi, anlamlıydı. Neyse...
PON PON KIZLAR DA VAR
Arena sahnesine 12 Dev Adam'a layık dev ekran kurulmuş. Tribünler ağzına kadar dolu, öne armutlar atılmış (ya armut şeklindeki puf minderler), sevgililer sarmaş dolaş, sevgilisizler arkadaşlarıyla toplanmış yerlere yatmış maçı bekliyorlar. Maçtan önce yapılacak Bengü konseri iptal ama geçen maçtan önce konser veren MaNga ortalığı yıkıp geçmiş (tüh kaçırdık Ferman'ı). Arka tarafta kurulan potada üç sayılık atış yarışması yapılıyor, kazananlara basketbol topu hediye ediliyor. DJ seyirciyi coşturmak için harika şarkılar çalıyor. Ve maç başlıyor, kırmızı şapkalarımız kafamızda, heyecanımız dorukta. Her molada sahneye fırlayan pon pon kızlarımız bile var. Sonuç malum; yarı final bizim. Bir dahaki maça aklınızda olsun, Turkcell Kuruçeşme Arena'da binlerce kişiyle Boğaz'a nazır maç seyretmek çok eğlenceli.
