Keyif cesaret işidir. Bana "Hayat sana güzel valla, hep sefadasın" diyenlere hep bunu söylüyorum.
Bir kere, bir sahil kasabasında yaşamam, sonra her fırsatta başka sahillere koşmam; "Hayatta hiçbir kaygım yok, param da b.k" demek değil.
Hatta bu dediklerim konusunda sizden bin beterim.
Ama her şeye, herkese, tüm kurallara, şehir hayatının, şehir insanlarının ve o insanların kurallarının tüm dayatmalarına "Hadi len!" çekip sırtımı dönecek cesarete sahiptim. Yaptım oldu.
CESARETİNİZ VARSA...
Söylemiştim ya; geçen hafta sonu memleket kışa hazırlanırken biz beş arkadaş çıktık yola, vurduk kendimizi güney sularına.
Fethiye'nin cennetten az hallice koylarında bütün yaz yüzmediğimiz kadar yüzdük, gülmediğimiz kadar güldük, eğlendik.
Hem de üç otuz paraya.
Bize özenen, "Neden ben orada değilim?" diye hayıflananlara da hep aynı şeyi söyledik:
"Sürüden ayrılmaya cesaretiniz varsa kıskanmayın, sizin de olsun."
Tatil anlayışın, sadece çöl sıcaklarının yaşandığı günlerde et ete, dip dibe, tatil köylerinde işkence çekmekse senin için yapacak bir şey yok çünkü.
Şimdi,yaz başında deseydik, "Bütün yaz sabret, çalış, izin kullanma, Ekim'de git Fethiye'ye (ya da işte paşa gönlüne göre)" hangi biriniz bu teklife sıcak bakardı acaba?
Oysa neler kaçırıyorsunuz bir bilseniz.
HÂLÂ ANLAYAMADIM...
Ege'nin havasına, suyuna, insanına, her şeyine aşığım tamam ama bu ülke öyle bir yer ki; her köşesinde sihirli bir tablo gizli.
Karadeniz gibi Akdeniz'de de hırçın, ürkütücü, insana haddini bildiren bir doğa var mesela.
Denize doğru dayılanan sarp dağlar ve o dağların kayalarından fışkıran yemyeşil ağaçlar.
Bu arada toprak olmayan yerde, koskoca çamlar nasıl büyüyor hâlâ anlamış değilim.
Bildiğin, kayalardan fışkırıp denize doğru uzanıyorlar işte.
Çokacayip! Biz bu sene yine Kabak Koyu'nda, yine Shambala'da kaldık. Ama o yörenin çok iyi tanıdığı Lazo'nun, sandaldan az irice teknesiyle gün içinde diğer koylara da uğrayıp, kendimizi camgöbeği sulara attık. O ortamda yaşadığım hissi size şöyle söyleyeyim; bir kere gerçeklik duygun buhar olup gidiyor.
BİR HALT DEĞİLSİN...
Hani, Harry Potter'da hareket eden tablolar vardır ya, hah işte; tam da onun gibi gerçek üstü bir tablonun içindeymişsin gibi sanki.
Suyun, rengi, berraklığı, sıcaklığı, daha önce insan eli değmemiş hissi veren gizli koylar, pet şişesiz, naylonsuz mini kumsallar, irili ufaklı mağaraları ve sen yüzerken üzerine üzerine gelen, 'sen bu dünyada bir halt değilsin aslında'yı hatırlatan, o tanrılara ev sahipliği yapmış dağlar... Hani, her an suyun dibinden Poseidon çıkıp mayonu çekiştirecek ya da dağın tepesinden Zeus uzanıp ensene bir şaplak indirecekmiş gibi. İçergezer tanrı Dionysos kumsalda seni bir fıçı şarapla beklermiş gibi. Bir Güney tatili için sonbaharı tercih etmenizin tek sebebi sıcaktan, kalabalıklardan kaçmak da olmamalı.
NURİ BİLGE KESİLDİK!
Biz dönüş yolunda, mübadele zulmünün hüznünü her köşesinde buram buram yaşatan Kayaköy'e de uğradık mesela.
Hava o gün fena patladı ve ne yağmur ne fırtına gün boyu kesilmedi. Ama bu da, Kayaköy'ün terk edilmiş evlerine ve sokaklarına olağanüstü bir zemin hazırladı.
Çok güzel fotoğraflar çektik, her birimiz birer Nuri Bilge Ceylan kesildik.
Bu gördüğünüz fotoğrafı da işte o ortamda, Kayaköy'ün en büyük kilisesinin bahçesinde çektik.
Yediğimizi içtiğimizi de anlatmayım artık. Bu yazı bitmez.
Sadece "Rehberiniz, içinizdeki 'sürüden ayrı takılan o özgür ruhlu kara kuzu' olsun" deyip gideyim ben. Gerisini artık siz bilirsiniz.
