Fenerbahçe'nin Manisa ile oynayacağı maça; Fenerbahçeli olduğumdan değil, tarihi bir ana tanıklık etmek için gitmeye karar verdim.
Maçı da locada izleyeceğim için hiç acele etmedim.
Ama ben ofiste oyalanırken meğerse dışarıda hayat durmuş; köprü trafiği kilitlenmiş...
Yine de yetişebileceğim umuduyla saat 6'da yola çıktık. Ama stada birkaç kilometre kala trafik durdu.
İşte, o andan itibaren de şenlik başladı. Arabasından inen koşmaya başlıyordu... Sonunda ben de aynısını yaptım. Arkadaşlarım, Şeref Tribünü'nün girişinde olacaklarını söylemişlerdi ama benim onlara ulaşabilmem için birilerini ezmem falan gerekiyordu.
EZİLMEKTEN KORKTUM
Bu arada ortalık yıkılıyor, ben ilerlemeye çalışıyorum. Kalabalık dalga gibi bir ileri bir geri savruluyor.
Korktum... İzdihamın içinde ezilmekten korktum ve kendimi güç bela o kalabalığın içinden sıyırıp geri attım.
Sonra bizimkiler dediler ki; "Biz FB TV'nin girişindeyiz, oraya gel..."
Bir hamle de oraya... Bu arada maçın başlamasına üç-beş dakika var. Ama oranın da kapıları kapatılmış ve polisler önünde barikat kurmuş. Dediler ki; "Amirimiz emir verdi, kimseyi içeri alamayız." "Ama" dedik, "Bizim locamız var. Yerimiz belli, çıkıp oraya oturacağız." "Olmaz!" dediler...
Ve sonunda vazgeçtik. Bir cehennemin içinden çıkıp evimizin yolunu tuttuk.
Stada giremedim ama stadın dışında da bir tarihi ana tanıklık etmiş oldum.
Buyrun notlara;
Her yaştan, her gruptan kadın vardı... Emzikli bebekler bile vardı.
İşten çıkıp yüksek topuklu ayakkabılarla gelen kadınlar da vardı.
Kadınların çığlıklarından bunalan genç bir polis memuruna dedim ki; "Gördün mü kadınların gücünü? İsterlerse dünyayı yıkarlar!"
Ki; o saatlerde Fenerbahçe sahiden yıkılıyordu.
Çığlık çığlığa...
İçeri giremeyen hiçbir kadın geri dönmek istemedi. Oraya gelmişti ve o maçı izleyecekti! Genç kızların demir parmaklıklara tırmanıp atlamalarını şaşkınlıkla izledik.
Normal maçlarda 700 polis görevli olurmuş, o gece statta 1500 polis varmış.
KONTROLSÜZ GÜÇ!
"Kadınların gücü" dedim ya...
Evet ama, kontrol edilemeyen güç güç değildir.
O gece de kontrolsüz bir güç vardı ve korkutucuydu.
Allah korusun, her şey olabilirdi.
Yine de bu şehirde eşine "Ben bu akşam maça gidiyorum, geç geleceğim" diyen kadınların olabilmesi ihtimalini çok sevdim ben.
Maçın ikinci yarısını, bizim sitenin kafesinde erkeklerle birlikte izledim. Espriler havada uçuşuyordu.
Biri Manisa'nın attığı golden sonra şöyle bir şey dedi; "Sahada kadın sesine alışık olmadıkları için futbolcuların kafası karıştı."
İnsanımızın gündemini bir günlük de olsa değiştiren onları rutinin dışına çıkaran TFF'ye tebrikler...
