Mutluhan Suner ve Murat Özarı... Futbolun ekrandaki iki neşeli yüzü...
1998-2000 yılları arasında atv'nin spor servisinde şefliklerini yapmıştım. Zor adamlardı. Ele avuca sığmazlardı. Birini çapraz ateşle makaraya sardılar mı, kurtuluşu olmazdı. Ama ikisi bir araya gelip de geyiğe girişti mi; spor servisi seyran olurdu...
Mutluhan arayıp da, "Abi Murat'la birlikte tvem'de gırgır bir spor programı yapıyoruz, konuğumuz olur musun?" deyince hiç düşünmeden "Evet" yanıtını verdim. İyi biliyordum ki; hem eski güzel günleri yadedecek, hem de futbol üzerine neşeli bir sohbete girişip çok eğlenecektik. Beklediğimden fazlası oldu.
Haftanın, hatta tüm ayın yorgunluğunu ve stresini çarşamba gecesi canlı yayınlanan Spor Show programında attım.
TOPU ÇİZGİDEN ÇIKARTTIM
Malum, bu sene futbolun hep çirkin yüzünü, kriminal uzantılarını konuşup durduk. Ama 'Spor Show' ilaç gibi geldi. İşin içinde Murat Özarı gibi şahane bir oyun kurucu, Mutluhan Suner gibi hınzır bir 'muz ortacı' olunca; bana da yükselip yükselip toplara kafa vurmak kaldı...
Bu arada futbol yorumcularının programlarda nasıl kendi kendilerini gaza getirdiklerini ve adeta trans haline geçtiklerini de bu tecrübemle bizzat yaşamış oldum.
Ekranda futbol konuşmayı öyle özlemişim ki; bir ara kendimi Fenerbahçe yönetimine akıl verirken yakaladım. Dahası, çağdaş kaleciliğin gerekleri konusunda uzun uzun söylev vermeye kalktım.
Rüştü'den övgüyle söz ederken, "Ama keşke ayaklarını da elleri kadar iyi kullanabilse... Topu oyuna ayağıyla sokmakta hep problem yaşıyor. İnsan bu ellerle ayakların aynı insana ait olduğuna inanamıyor. Belden aşağısı, belden üstü kadar iyi çalışmıyor" dedim ve Mutluhan'ın bu son cümleden kaynaklanan muzır bakışını yakalayınca uyanıp hemen düzelttim: "Yani ayaklarından söz ediyorum tabii ki..."
Dedim ya, insan spor programı stüdyosunda yaratığa dönüşüyor. Bundan sonra yorumcuları eleştirirken, bu psikolojik etkileşimi daha fazla dikkate alacağım...
