Dün bu sütanlarda 'Gurbetçilere ayıp oluyor' başlığı altında yurt dışında çalışmak zorunda olan vatandaşlarımızın, çektikleri tüm çileye rağmen, özellikle dizi ve filmlerimizde alay konusu olmalarından söz etmiştim. Bugün söz, Nasreddin Hoca fıkrasındaki gibi 'damdan düşen' birinde... Adı, Celine Cotton... Paris'te yaşayan Türk vatandaşı bir profesör. Bakın yurt dışında yaşayan Türkler'in ekran başında maruz kaldıkları işkenceyi nasıl ifade etmiş:
"Sayın Aytuğ; Türk televizyonlarını Avrupa ve dünyanın başka ülkelerinde yaşayan Türkler de seyrediyor ama televizyonlarımızda seyredecek bir şey yok. Hele de Euro D ve Star Euro başta olmak üzere hemen her kanalda aynı anda yayına giren ve defalarca yayınlanan krem reklamı, 30 dakikalık devremülk satışı veya estetik ameliyat yapan hastane reklamlarından gına geldi. Tekrarlanan sevimsiz diziler de öyle... Hiç müzik, sanat, edebiyat programı yok. Bizler burada mecburen bir şirkete abone oluyoruz ve belli bir aylık para karşılığı (bu da küçümsenecek bir rakam değil) paket satın alıyoruz. Heyhat, paramız boşa gidiyor. Televizyonların berbat durumu sadece Anavatan'a özgü değil. Fransa'da ve diğer AB ülkelerinde de aynı. Benim evimde 1000 kanal var; inanın bazen eşimle izleyecek hiçbir program bulamıyoruz. Mezzo kanalına şükrediyoruz. Mutlu günler dileğimle..."
