Günlerden cumartesi ve yine Yakından Kumanda'nın tuşlarına okurlarımız dokunuyor.
Mehtap Demiral adlı okurumuz, adeta mitoz bölünme ile çoğalan tarz programlarında yaşanan çirkin ve rahatsız edici diyaloglardan dert yanmış: "Merhaba Sayın Aytuğ, sıkı bir televizyon takipçisi olmamama rağmen, yazılarınızın çok sıkı bir takipçisiyim... (Çok garip ve çelişkili bir durum olduğunun farkındayım) Televizyonu çok izleyen biri olmamama rağmen arada gözüme takılan öyle diyaloglar oluyor ki, fazla televizyon izlemediğim için bir huzur duyuyorum...
Sayısı bir iken, ikiye çıkan Bu Tarz Benim yarışmalarındaki sığ ve lüzumsuz tartışmalar; yapımcıya ve yayınlayan kanallara ne kazandırıyor bilmiyorum ama, bizlerin hayatından çok şeyi alıp götürdüğünü üzülerek görüyorum.
Sevgi, saygı, hoşgörü, nezaket ve empati gibi erdemlerin yok denecek kadar az olduğu yarışmalarda, yarışmacı kızların her an birinin gözünü oymaya yeltenmiş karga misali halleri, insanların içinde son kalan naif duyguları yok etmeye aday gibi... Çok şükür ki, bunun tersi olan yapımlar da var. TRT 1 ekranlarında rastlamış olduğum Ana Ocağı isimli yarışmadaki kızların birbirlerine karşı takındıkları tavırlar gerçekten içimi ısıttı diyebilirim...
Sadece kısa bir bölümünü görmüş olmama rağmen, yarışmacıların sevgi, saygı ve hoşgörü seviyesi gerçekten takdir edilecek kadar güzeldi...
İnsana her şeyden önce yakışacak olan şeyin edep olduğunu bir kez daha bizlere gösterdikleri için teşekkür ediyorum...
Mesajımı, Yunus'un şu sözleriyle bitirmek istedim:
"Gezdim Halep'i, Şam'ı, eyledim ilm-i talep, Meğer ilim bir hiç imiş, illâ edep illâ edep!"
